let me love you...

hoofdstuk 28

Renee's POV

Ik hoorde Harry's mobiel af gaan en Harry pakte hem op. ''Heeu Nialler, hoe is het met Djemo? is ze al wakker?'' Ik hoorde niet wat Niall antwoorde maar aan Harry's gezicht gezien was het niet leuk. ''Maar..'' Ik hoorde dat Niall Harry onderbrak met een zin van: 'Ik wil niets meer van haar horen, okee ff niet nu' Ik vroeg me af wat Niall daarmee bedoelde. ''Maar dit moet je ff horen'' probeerde Harry opnieuw. Blijkbaar had Niall opgehangen want Harry staarde naar zijn telefoon.

''Wat was er? gaat het goed met Djemo?'' vroeg ik Harry. 'Ja uhm ik begrijp het niet echt... ik denk het wel'' Ik was inmiddels super nieuwsgierig geworden, ik had wel een paar woorden begrepen maar ik kon er niet wijs uit worden. ''Leg het me uit..'' Hij keek me aan met zijn mooie ogen.

''Niall heeft het erover dat ze hem gedumpt heeft voor een ander, jullie hebben hem toch wel verteld dat ze haar geheugen kwijt is?''

''ja als het goed is heeft Gwen dat aan de telefoon gezegd..''

''Nou ik snap niet waarom hij haar dan niet probeerd over te halen, ze kan er toch niks aan doen als ze nu fouten maakt en dingen niet begrijpt? hij zou haar moeten helpen maar inplaats daarvan is hij boos weggelopen''

''Wat! hij is boos weggelopen? hij snapt toch ook wel dat ze er niks aan kan doen als ze nu rare dingen zegt?''

''Ik weet het niet maar hij wou niet dat ik over haar begon, ik begon er over en hij hing op, we kunnen hem beter even laten gaan, hij trekt straks wel weer bij''

Ik keek naar Gwen die samen met Louis in de woonkamer zat. Ik zag Louis en Gwen lachen.

Harry volgde mijn blik. ''Soms kan ik mijn vrienden niet volgen... Ik snap niet hoe ze nu zo blij kunnen zijn terwijl hun vriendin haar geheugen kwijt is'' Hij keek me serieus aan. Aww hij was zo sexy als hij zo keek.

''Nu is Djemo alleen in het ziekenhuis, we kunnen haar bezoeken... en helpen om weer dingen te laten herinderen enzo?..'' ik keek hem vragend aan.

''Ja natuurlijk''

We liepen naar Gwen en Louis toe. Ik was nog steeds verbaasd over Gwen, hoe kon ze nu zo blij zijn. Ik was nog steeds in schock.

Eenmaal bij het ziekenhuis liepen ik en Harry naar binnen. Ik snap dat Gwen niet mee wou, het zag er namenlijk vreselijk uit vanachter het glas. Allemaal slangetjes in haar, omdat ze nog steeds niet hersteld was. Ze lag te slapen.De dokter kwam binnen. "Ah de vrienden van Djemo!" zei hij op een eentonige toon. "Het gaat beter met haar moet ik eerlijk zeggen, jullie komen ook op een goed moment want we gaan haar zo wakker maken"

Ik knik naar de man. Harry pakt mijn hand vast en samen lopen we achter de man aan naar binnen.

Harry kwam op het idee foto's mee te nemen. Ik haalde ze uit mijn tas.

De dokter maakte Djemo wakker.

Ze keek blij toen ze mij zag.

Ze herkent me natuurlijk nog, we zijn al zo lang bevriend.

Ze kijkt Harry vreemd aan.

Hij begint uit te leggen wie hij is.

"Wacht maar waarom ken ik hem niet? als hij al zolang in mijn leven zit?" Ze kijkt me vragend aan.

"Heeft de dokter je dat niet verteld?"

"Wat..?"

"Je hebt geheugen verlies"

"Dat meen je niet! hoelang ben ik kwijt? wacht hoelang was het geleden dat wij in het laatste jaar van school zaten en dat brayen you probeerde te zoenen?"

Harry kijkt me lachend aan.

"Uhm dat is denk ik al een paar jaar geleden.." ik bloos.

"Pfieuw ik dacht dat ik al bejaard was" zucht ze opgelucht.

"Zo dus vertel mij maar eens even wat er in de tussentijd is gebeurd! o ja en voordat ik het vergeet vertel me wat over mijn vriend want ik kan me niks herinneren van onze tijd samen, en ik probeer uit te zoeken wie hij ook al weer is en waarom ik van hem hou, omdat het me niet lukt om hem als mijn vriendje te zien maar ik probeer het wel want ik vind het zielig voor Tom" hoor ik haar allemaal in een adem zeggen.

Ik schrik op.

"Tom?"

"Ik kan je niks over Tom vertellen behalve dat hij jou heeft aangereden.... ik snap niet helemaal wat je bedoeld..?"

Dit was dus wat Niall bedoelde.

"Je vriendje heet Niall"

hoor ik Harry zeggen.

Djemo kijkt me raar aan.

"Hoebedoel je? Tom heeft me aangereden en die gozer van toenstraks heet Niall en hij is mijn vriendje?"

Ik knik.

Dit zal wel raar voor der zijn...

"Maar Tom zei dat we al een jaar samen waren"

Ik kijk haar verbaasd aan.

"Dat kan niet je hebt al een tijdje met Niall"

"Maar... maar ik heb hem weg gejaagd en hij is boos weg gelopen door mij... en ik snap het niet meer"

Ze begint te huilen.

"Ik begrijp het niet..."

De verpleegster komt binnenlopen op het geluid af.

"Wat hebben jullie gedaan, ik denk dat het beter is dat jullie even weg gaan, jullie maken haar helemaal hysterisch"

Roept de verpleegster geïriteerd.

"En waarom praat Jouw vriend en iedereen die hier werkt engels?" hoor ik Djemo weer roepen.

De verpleegster kijkt me vragend aan omdat ze geen nederlands verstaat.

"We zijn een tijdje geleden naar Londen verhuist"

Djemo is diep in gedachten.

Het ziet er naar uit alsof ze zich weer wat kan herrineren.

Harry vraagt de verpleegster of we nog heel even kunnen blijven.

We krijgen nog een kans.

Ik pak de foto's uit mijn tas en geef ze aan Djemo.

Ze kijkt er vol bewondering aan.

Ik zie dat er herrineringen boven komen maar dat het haar te veel word.

Ze legt de foto's neer op het kastje naast haar.

"Sorry.. ik kijk er later nog wel even naar, ik krijg hoofdpijn"

"Je kan beter even gaan slapen"

Bied Harry aan.

Djemo reageert met een vloeiend engelse zin, ik zie dat ze daar zelf erg verbaasd over is.

Ik hang de foto's tegen de muur aan waar Djemo recht tegen aan kijkt.

Daarna lopen Harry en ik de kamer uit.

"Het komt wel goed met haar.. je moet me alleen even uitleggen wie die Tom is.."

"Tom is de jongen die Djemo heeft aangereden, hij ging mee naar het ziekenhuis omdat hij zich schuldig voelde. Meer weet ik niet"

"Okee apart misschien moeten we Tom maar even bezoeken"

"Hoe wou je dat doen we weten niks van hem"

Hij knikt. "je hebt gelijk"

Hij pakt mijn hand en samen lopen we weg.

"Ik denk dat ik die eens even een lesje ga leren. Hij heeft haar alleen maar extra belast door deze leugen en nu zal het alleen maar langer duren voor ze hersteld.." Zei ik terwijl we in Harrys auto stapten en wegreden.