let me love you...

Hoofdstuk 3

«Renee's POV»

Rond 1 uur s'middags schrok ik wakker. Shit we hadden afgesproken met die jongen van gister avond. Hij zal wel denken dat we niet meer komen. Ik besloot Djemo te laten liggen ze zag er erg moe uit.

Ik liep de gang in, pakte mijn telefoon en belde hem op.

"heey, met mij, dat meisje van gister middag" zei ik. Ik had echt geen idee wat ik moest zeggen.

"hoi, met Stevan" zei hij.

"heey ik heb een probleem, we reden het niet om er over vijf minutjes al te zijn. We zijn net pas wakker en we moeten nog een taxi bellen" zei ik.

"oh, is goed hoor, ik ben blij dat je belt want ik moest opeens op het laatste moment afzeggen en aangezien ik je nummer niet had kon ik je niet bellen. Maar mijn vrienden wachtten wel op jullie ik bel ze wel even, dan halen ze jullie op, hoeven jullie geen taxi te halen"

shit, ik wil helemaal niet afspreken met jongens die ik niet ken.

"oh maar is dat niet een beetje raar ze kennen ons niet?" vroeg ik.

"nee, maar jullie kennen hun wel en ik kan je vertellen ze zijn super aardig!"

wat bedoelde die daar nou weer mee ik ken nog helemaal niemand in Londen.

"Hoe bedoel je dat we hun wel kennen?"

"oh nee, jullie kennen dat soort types wel bedoel ik ze zijn echt heel aardig"

"okeey, is goed zeg maar dat ze ons rond twee uur kunnen ophalen."

"ja, is goed veel plezier!"

Stevan vroeg nog om ons adres en daarna hing ik op.

Ik maakte Djemo wakker en we kleden ons snel om en namen een douch.

De bel ging..