KUTSAL DÖNGÜ

4c ֍ I T U A

ITUA proje ekibinin kuruluş hikayesi ve yapacaklarına dair ipuçları içeren 4'üncü bölüm serisinin sonuncusu bu bölüm. daha sonra gelecek olan bölüm Felsefe ve Kaos teorilerine eslik edecek..

&&&& Okumaya devam...

Ester projeyi duyar duymaz anında kabul etmişti. Urban ve Arat'ın tereddüt edeceklerini ve hemen cevap vermeyeceklerini de tahmin ediyordu. Ester'in hemen cevap vermesinin sebebi Roksan ile bir gün önceki kahve sohbetindeki konuşmalarının bir sonucuydu. İçinde kıpır kıpır bir heyecanla Arat ve Urban'dan da geleceğini tahmin ettiği "Evet, ben de varım!" cevabıydı.

Roksan'a beklediği cevap, daha doğrusu cevaplar o gün akşam şirketten ayrılmaya hazırlanırken gelmişti. Ofisinin kapısında önce Urban ve hemen arkasında Arat belirmişti. Roksan sessizce onları izlerken eliyle içeriye buyur etti. Yüzlerinde hafif bir endişe sezer gibi oldu her ikisinin de. Bir an içinden sessizce küçük bir "Eyvah" nidası geçivermişti Roksan'ın o anda. "Yoksa olumsuz birer yanıt mı vereceklerdi Urban ve Arat?" Aklının bir köşesinde bu soru koşuştururken yüzüne yansıttığı tebessümü ile onların konuşmalarını beklemeye başlamıştı çoktan.

Önce Urban başladı söze. Ancak iyi bir gözlemci olarak Roksan'ın yüzündeki hafif gergin ifadeyi sezmiş olduğundan, bu nedenle zihnini "Acaba geç mi kaldım?" sorusu rahatsız etmekteydi bir yandan da.

"Öncelikle böyle önemli projeye beni de davet ettiğiniz için çok teşekkür ediyorum. Şirketimizde daha birçok mühendis varken, bunların arasından benim de projenin üç kişilik ekibi içine aday olmam,beni çok heyecanlandırdı. Ben bu riskli projede yer almaya varım!"

Roksan gülümseyerek Urban'a başıyla olumlama anlamına gelip gelmediği belli olmayacak bir hareketle sessizce bakmaya devam etti. Bir kaç saniye sessizlik hakim olmuştu odada. Arat'ın sesiyle sessizlik bozuldu çok sürmeden.

"Evet Sayın Roksan. Ben önceki konuşmamızda 'bu riskli projenin dışında kalmak isterim' demiştim. Urban ile bir süre projeniz üzerinde hararetle konuştuk. Sonrasında ikimiz de kendi kabuğuna çekilip,bir süreliğine kendi iç duygu ve düşüncelerimize bıraktık kendimizi. Özellikle, projeden çok sizin konuşmanızda bahsettiğiniz sıradanlaşmış ve risk almayan mühendis resmini zihnimde canlandırmaya çalıştım. Bir anda kendimi gelecekte,kapana kısılmış ve labirent içinden kendisine çıkış yolu bulamayan bir yaratık olarak görmeye başladım. Ve bu resim beni ürküttü nedense. Eğer, benim ilk baştaki olumsuz tepkimden sonra teklifiniz başkasına yönelmediyse, ve halen şansım varsa,projede yer almaya ben de varım! Arat ile omuz omuza olmak bana güç veriyor çünkü."

Roksan çok rahatlamıştı, hem Arat hem de Urban'ın olumlu geri dönüşlerini duyduktan sonra. Onların konuşmalarını odasında ayakta dinlemişti. Arat da konuşmasını bitirince sakin bir şekilde koltuğuna yerleşti ve hem Urban hem de Arat'a kısa birer bakış atıp konuşmaya başladı.

"Urban!Arat! Beni çok mutlu ettiğinizi bilmenizi isterim. Cevaplarınızı duymadan önce kendimi "Hayır" kelimesine alıştırmaya hazırlıyordum. Çünkü yüzlerinizde hafif bir endişe sezmedim dersem yalan olur. Sizlere, Ester ile birlikte 3 kişilik proje ekibine kabul edildiğinizi memnuniyetle söylemek isterim. Kesin bilgiyi yönetim toplantısından çıkacak sonuç ile birlikte duyuracağım. Aynı zamanda proje ana çatısını ve prensiplerini de sizlerle paylaşacağım. Tekrar teşekkür ediyor ve projenin güçlü bir ekip ile yoluna başlayacak olması beni mutlu ediyor. Sonuca mutlaka ulaşacağımıza olan inancımı da sizlerle paylaşmak isterim."

İşte projenin tüm bu başlangıç hikayesi, Roksan'ın zihninde böylece tekrar canlanmıştı. Aslında projenin bu kadar kolayca bir ekip oluşturma potansiyeli olmuş olsa da, yine de içerdiği risk dolusoru işaretleri, kimseye cazip gelmeyecek kadar ürkütücüydü de aynı zamanda. Bu nedenle ekibin hızlıca ve istediği kişilerle kurulması, Roksan'a gizliden bir haz veriyor ve gururunu okşuyordu.