MÜHÜR

27. Bölüm

Emre yavşça açar dış kapıyı. Kapının açıldığını duyan Defne ve Barış ayaklanır ve Emre'ye döner

Barış: (Emre'ye) Yedi mi bari bir şeyler?

Emre: Yedi abi yedi zar zorda olsa yedi bir şeyler.

Defne: Bak işte yemiş sende üzme artık kendini.

Barış: Nasıl üzmeyeyim Defne ya?

Emre'nin dururken aklına bir şey gelir ve kolundaki saate bakar ardından da Barış'a dönüp.

Emre: Doktor randevusuna az kaldı çıksak mı artık?

Barış: Çıkalım.

Defne lafa girer.

Defne: O zaman ben Kader'in hazırlanmasına yardımcı olayım.

Der ve içeriye Kader'in yanına yönelir. Defne gittikten sonra Emre...

Emre: İyi misin abi?

Barış: Üç yıldır ne kadar iyiysem o kadar iyiyim.

Emre: Düzelecek ama biliyorsun değil mi? İyi olacak Kader tekrardan eski güzel günlerimize döneceğiz.

Barış: Artık hiçbir şey bilmiyorum ben Emre var olan umudum kardeşimi böyle gördükçe her geçen gün dahada azalıyor.

Emre: Biliyorum abi biliyorum ama biz umudumuzu kaybedersek Kader ne yapsın? Onun bize ihtiyacı var.

Barış: Defne de aynı böyle söyledi.

Emre: Öyle çünkü inancımızı asla yitirmememiz lazım Kader için, onun iyi olabilmesi için.

Tam o sırada Kader'in oturduğu tekerlekli sandalye ile birlikte Defne gelir yanlarına.

Defne Barış'ın aksine içinde hep bir umut taşıyordur bu yüzden Kader'e hep neşeli ve mutlu gözükmeye çalışıyordur.

Defne: (yine aynı neşeli ses tonu ile yanlarına daha çok yaklaşır) Biz geldiik.

Sesi duyan Barış yavaşça yaklaşıp  Kader in tekerlekli sandalyesinin önünde dizlerinin üzerine çöker ve gülümseyerek kardeşinin saçlarını sever.

Barış: (Kade'e gülümseyerek) Hazırsanız gidelim bakalımm.

Kade'den her zamanki gübi bir tepki gelmez fakat Defne hazırız dercesine bakıp gülümser Barış'a.

Üçlü Kader'i de alıp Kader'in doktoruna doğru yola çıkarlar. Doktora geldiklerinde her zamanki gibi Doktor Kader'i muayene odasına almış diğerleri de dışarıda bekleme salonunda bekliyorlardır. Fakat bu seferki kontrol diğerlerine göre daha uzun sürmüştür ve bu durum ister istemez endişelendirmiştir Barış'ı.

Barış endişe ile bekleme salonunda bir sağa bir sola dolanıyordur. Defne bu duruma daha fazla dayanamaz ve..

Defne: Barış bi' dur dönme Allah rızası için ya başımız döndü.

Emre girer söze.

Emre: Evet Barış abi bi' sakin ol.

Barış dolanmaktan vazgeçmez, dolanırken konuşur.

Barış: (endişe ile) Neden bu kadar uzun sürdü? Şimdiye kadar çıkmaları gerekiyordu kötü bir şey mi oldu acaba?

Defne Barış'ın endişesinin böyle  geçmeyeceğini etrafta dolanmayı bırakmayacağını anlar ve yavaşça yerinden kalkıp dolanan Barış'ı durdurur.

Defne: Aşkım bi' dur bi sakin ol.

Barış'ı hafifçe kolundan tutup arkadaki sandalyelerden birine oturmasını sağlar.

Defne: Otur lütfen Kader çıkana kadar kalkma buradan.

Barış hiçbir şey söylemez ama Defne'yi dinleyip oturduğu yerdende kalkmaz.

O sırada içeriden Doktor çıkar.

Hepsi birden ayaklanır ve merakla doktorun gözlerinin içine bakar.

Barış: Doktor bey bir şey söylesenize nasıl gidiyor kardeşimin durumu?

Dr: Biliyorsunuz Kader hanım ile üç yıldır sürdürdüğümüz bir tedavi sürecimiz var.

Hepsi devam et der gibi bakar doktora.

Doktor devam eder.

Doktor: Fark etmişsinizdir ki bu günkü seyansımız geçtiğimiz günlerdekinlere göre daha uzun sürdü.

Barış araya girer.

Barış: E-evet kötü bir şey mi var yoksa?

Doktor: Yok şu anlık endişelenecek bir şey yok, aksine Kader hanım iyiye gidiyor.

Doktorun bu sözünü duyar duymaz herkes mutluluktan  sarılır birbirine.

Barış: (birden gözleri dolar, mutlulukla) G-gerçekten mi?

Doktor olumlu anlamda sallar başını ve ekler...

Doktor: Fakat bu süreçte size şimdikinden dahada çok iş düşüyor.

Defne: (mutlulukla) T-tabikide biz her zaman onun yanındayız ne olursa olsun.

Emre ekler.

Emre: Evett.

Doktor: Bu süreçte daha çok eski günleri yaşatmanız lazım ona.

Barış: Nasıl yani?

Doktor: Yani onu konuşması, tepki vermesi için sıkboğaz etmeyin eskiden nasılsanız şimdi de öyle davranın ona, ne daha iyi ne daha kötü böylece eski normal hayatına döndüğünü hissedip rahatlayacaktır.

Barış: Anladık Doktor bey çok teşekkür ederiz.

Doktor: Rica ederim.

Doktor gider.

Emre: (mutlulukla) B-ben Kader'i getireyim.

Defne: Tamamm.

Emre Kader'i getirmek için Doktorun odasına yönelir.

Barış sımsıkı sarılır Defne'ye mutluluktan gözleri dolmuş, neredeyse ağlayacaktır. Doktor ilk defa bu kadar umut verici konuşmuştur onlarla.

Barış: (gözleri dolu bir şekilde) İyileşecekmiş kardeşim duydun mu Defne? İyiye gidiyormuş tedavisi.

Defne gülümser.

Defne: (gülümseyerek sarılır)  Duydum aşkım duydummm bak işte ne demiştim ben her şey daha da iyi olacakk.

Selamlaaar nasıl buldunuz bölümüü? Yeni bölüm cumartesiii 🤍🤍🤍