MÜHÜR

28. Bölüm

Emre gülümseyerek getirir Kader*i doktorun odasından, Barış ile Defne'nin yanına. Barış Kader'in geldiğini görünce Defne' den ayrılır ve Kader'in görmemesi için istemsizce mutluluktan akan gözyaşlarını siler. Ardından yavaşça yanına gider kardeşinin.

Barış: (Gülümseyerek okşar kardeşinin saçlarını) Çok daha iyi olacaksın güzelim hep beraber eski günlerimize döneceğiz.

Barış'ın gözündeki umutlu bakışları görünce sanki Kader de inanmaya başlamıştır eskiye döneceklerine, onun da gözlerini umut kaplamaya başlamıştır artık.

Barış yavaşça doğrulur ve gülümseyerek alır Emre'den tekerlekli sandalyeyi ve o sürmeye başlar. Barış Kader'in oturduğu tekerlekli sandalyeyi sürerek önden Defne ve Emre ise birkaç adım arkalarından ilerliyordur hastane çıkışına doğru.

Emre, Barış ve Kader'in duyamayacağı bir ses tonu ile.

Emre: (Defne'ye) Yavaş yavaş sarmaya başladılar yaralarını, yavaş yavaş iyileşiyorlar, iyileşmek için çaba gösteriyorlar.

Defne aynı ses tonu ile cevap verir.

Defne: Evet, belki hiç kapanmayacak o yaralar ama enazından daha iyi olacaklar ve biz de bunun için elimizden geleni fazlasıyla yapacağız.

Emre: Kesinlikle.

Emre devam eder.

Emre: Defne abla?

Defne: Efendim canım.

Emre: Barış abi ve sen...

Defne: Eee ne olmuş bize?

Emre: Yeniden Doktorluğa dönmeyi hiç düşündümüz mü? veya düşünüyor musunuz? Sonuçta bu sizin mesleğiniz ve çokta severek yapıyordunuz hem Kader de iyileşmeye başladı daha da iyi olacak inşallah.

(Özlem'in vefatından sonra üzerine bir de Kader'in durumu eklenince Barış Kader'i Defne de Barış'ı yalnız bırakmamak, yanlarında olabilmek için üç yıldır bırakmıştı daha doğrusu ara vermişti mesleğe. Ama bu süreçte yeniden devam etmeleri için birsürü hastaneden teklifler aldılar fakat ikiside hiçbirini kabul etmedi.)

Defne ilk önce yutkunur gerçektende çok özlemiştir mesleğini sonra biraz düşünür ve yanıt verir Emre'nin sorusuna.

Defne: Bilmiyorum ama bu durumun yani mesleğe dönersek eğer dönmemizin Kader içinde oldukça yararlı olacağını düşünüyorum çünkü doktor biraz önce dedi ya eski hayatı gibi normal davranın normale dönün diye Kader'in bizi bildiği en normal halimiz çalıştığımız halimiz.

Emre: Haklısın hem Kader de yalnız kalmayacak siz işteyken ben her daim yanında olacağım.

Defne: Ama eğer dönersek bir yandan da aklımız onda kalacak ayrıca Barış ne düşünüyor bu konuda hiç bilmiyorum onunla da bi' konuşmam lazım.

Emre katılıyorum anlamında sallar başını.

Dörtlü hastaneden ayrılıp eve giderler.

Evin önüne geldiklerinde Emre Kader'i alıp içeri geçer.

Barış: (Defne'ye)Aşkım...

Defne de tam içeri girecekken Barış'ın seslendiğini duyup döner arkasına.

Barış: Biraz yürüyelim mi, hem hava alırız?

Defne bunu duyduğuna çok mutlu olur hem onun da hava almaya ihtiyacı vardır hem de yürürken Barış ile iş mevzusunu konuşup onunda bu konuda ne düşündüğünü öğrenebilir.

Defne: (gülümseyerek) Olur aşkım, çok güzel olur ama önce içeriden üzerimize bir şeyler alalım hava soğuk gibi hem de Emre ve Kader'e haber veririz.

Barış: Tamam canım.

Defne içeri girip Barış'a ve kendine birer hırka alır ve Emre ve Kader'in yanına gidip.

Defne: (gülümseyerek) Çocuklar biz biraz yürüyeceğiz en fazla bir saate geliriz.

Emre: Tamam Defne abla.

Defne Barış'ın yanına gider ve beraber yürümeye başlarlar. Bir süre yürüdükten sonra..

Defne: Aşkım ben sana bir şey soracağım.

Barış: Sor canım.

Defne: Şimdi çok şükür Kader'in durumuda iyiye gidiyor ya...

Barış: (gülümseyerek) Eveet.

Defne: Doktorda yavaş yavaş normal hayatımıza döndüğümüzü hissettirmemizi söyledi.

Barış: Evet aşkım.

Defne: Sormak istediğim şey şu doktorluğa geri dönmek konusunda ne düşünüyorsun?

Barış bir süre duraksar ardından.

Barış: Bilmiyorum ki şu ana kadar hiç aklımda yoktu böyle bir şey ama sen dönmek ist....

Defne keser.

Defne: Barış o yüzden sormadığımı biliyorsun.

Barış: Biliyorum aşkım biliyorum. Ben de çok isterim mesleğime dönmeyi fakat önce kardeşimin tamamen iyileşmesi gerek.

Defne gülümser.

Defne: (gülümseyerek) O zaman dönmeye çok az kaldı.

Barış umut dolu gözlerle bakar Defne'ye.

Barış: İnşallah.

İkili biraz daha yürüdükten sonra eve varırlar.

Defne: (çanrasında anahtarı arar, bulamaz) Aşkım ya ben anahtarı almayı unutmuşum çalsana kapıyı.

Barış zile basar ve ardından kapı açılır. Kapı açılır açılmaz Defne de Barış'ta karşılarında Kader' i görünce gözlerine inanamaz. İkisi de hiçbir şey söyleyemez, adeta şok olmuşlardır. Bu nasıl olabilirdi?

Kader: (gülümseyerek) Hoş geldiniz.

Selam canlarımm nasıl buldunuz bölümüü? İnşallah sevmişsinizdir bu arada yavaş yavaş finale yaklaşıyoruz🥺 yeni bölüm çarşambaaa 💗💗💗