MÜHÜR

29. Bölüm

Kader kocaman gülümseyerek ikiliye bakıyodur üstelik ayaktadır. Barış'ta Defne'de öcü görmüş gibi bakıyordur Kader'e. Onlar orada bakışırken Kader'in arkasından gülümseyerek Emre gelir.

Emre, Barış ve Defne'nin bakışlarını görünce ufak bi kahkaha atar ve ardından Kader'e dönerek.

Emre: (Kader'e) Aşkım bunlar dondu kaldı ya.

Kader güler ve tam önündeki Barış'ın önüne elini sallayarak konuşur.

Kader: Heey abii duyabiliyor musun beni?

Kader daha cümlesini bitirmeden Barış sımsıkı sarılır ona hem sarılır hem de kendini durdurmayıp ağlıyodur.

Barış ağlamaklı sesi ile konuşmaya çalışır.

Barış: (zar zor konuşur) A-ama bu nasıl oldu? Y-yani biz daha yeni doktordan gelmiştik sen yürümüyor konuşmuyorsun B-bir anda nasıl?

Kader kocaman gülümser abisine.

Kader: Hadi içeri geçelim anlatacağım.

Defne hariç hepsi içeri geçer. Defne hala aynı yerde şaşkın şaşkın bakınıyodur😂😂

Kader tam kapıyı kapatacakken şaşkınlıktan donakalan Defne gelir aklına ve ağır adımlarla gider yanına.

Barış'a yaptığı gibi elini sallar gözlerinin önünde.

Kader: Defne ablaa.

Defne'den ses çıkmaz.

Kader tekrardan seslenir bu sefer biraz daha yüksek sesle.

Kader: Defne ablaaa iyi misin??

Defne'den tekrar ses çıkmayınca Kader kendi kendine.

Kader: (Kendi kendine) Ay bozduk kadının ayarlarını dondu kadı ya!

Bu sefer kendine gelmesi için hafifçe sarsar Defne'yi ve yeniden seslenir.

Kader: Defne ablaaa kurban olayım bi tepki ver ya!

Defne gülerek birden sarılır Kader'e.

Gözleri dolu dolu olmuştur ağlamamak için tutuyodur kendini.

Defne: Sonunda.

Kader de sarılır. Defne'nin gözlerinden yaşlar süzülüyodur.

Kader: Hadi amaa ağlamaa.

Defne elleri ile gözyaşlarını siler ve yavaşça ovalar gözlerini.

Defne: (kendini biraz daha toparlar) T-tamam tamam ağlamıyorum.

Kader: (gülümseyerek) Hadi içeri geçelim bizi bekliyorlar.

Defne gülümser.

Defne: Tamam.

İkili Barış ve Emre'nin yanına içeri geçerler. Emre ile Kader bir koltukta Defne ile Barış'ta diğer koltukta oturuyordu. Barış'ın gözleri dolu dolu sürekli Kader'e bakıyordur.

Kader: Abi ya bakma öyle amaa utanmasan hüngür hüngür ağlayacak gibisin.

Barış: N-nasıl oldu bu? Yani daha düne kadar...

Kader keser.

Kader: Sizin sayenizde, sizin sevginiz desteğiniz sayesinde oldu... Beni annemin ölümünden sonra ayağa kaldıran sizin sevginiz oldu... Tabii birde doktorum sağolsun (hafif güler)

Defne: P-peki bir kerede mi oldu bu?

Kader: Aslında hayır birkerede olmadı, birkaç haftadır kontrollerde yavaş yavaş başladım düzelmeye.

Barış: Ama doktor...

Kader yeniden keser.

Kader: Doktorumdan ben rica ettim size söylememesini, ben istedim saklamayı.

Barış: Peki ya neden? Neden saklamak istedin bizden? Biz senin için bu kadar üzülürken, bu kadar uğraşırken?

Kader: Çünkü emin olmak istedim, iyileşip iyileşemeyeceğimden emin olmak istedim. Sizi boş yere umutlandırmak istemedim abi.

Barış: (Emre'ye bakarak) Sen biliyor muydun?

Emre: Hayır bana da hiçbir şey söylemedi hepimizden gizlemiş yani, siz yürüyüşteyken öğrendim ben de, anca kendime gelebildim.

Kader: kızdınız mı çok? 🥺

Barış: Nasıl kızalım biz sana yaaa.

Üçüde kalkıp sarılır Kader'e.

2 saat sonra*

Hepsi oturmuş aradan geçen bu üç yıllık hasreti konuşuyorlardır. Hasret dedim çünkü Kader ne kadar yanlarında olsa onunla konuşmayınca eskisi gibi vakit geçirmeyi, sarılamayınca hasret kalıyorlar birbirlerine... Barış bu süreçte en çok sesine hasret kalmıştır kardeşinin o yüzden sürekli, sürekli konuşmasını istiyor onu can kulağıyla dinliyordu... Emre ve Defne de öyle tabii ki.

Kader: Abi...

Barış: Söyle canım.

Kader: Ben senden bir şey isteyebilir miyim? (Defne'ye bakarak) Daha doğrusu sizden.

Barış: Tabii ki de

Defne: Tabii canım ne istersen.

Emre de merakla Kader'e bakıyordur.

Kader: İşe dönün.

Barış: Ne?

Kader: Yani doktorluğa, üç yıldır benim yüzümden ayrı kaldınız mesleğinizden.

Defne: Kaderciğim...

Kader keser.

Kader: Lütfen... Ben her şeyin normale dönmesini istiyorum artık.

Barış ve Defne önce birbirlerine sonra Kader'e bakarlar.

Defne&Barış: Tamamm.

Kader'in yüzünde birden güller açar.

Barış: Ama önce bi' görüşelim bakalım bizi isteyecekler mi?

Defne: Aynen öyle.

Kader: (gülerek) Ya sizi havada kaparlar havada.

Herkes güler. Uzun zaman sonra gerçekten içten bi şekilde gülebiliyorlardır bir yandanda hepsi içten içe bu mutluluklarını bozulmasından çok korkuyordu...

Akşam*

Defne ve Emre evlerine dönmüş Kader ve Barış ise abi kardeş çay içiyorlardır

Barış bu üç yıl boyunca bazı şeylerin farkına varmıştır mesela hayatın çok kısa olduğuna her an her şeyin olabileceğine ve sevdiklerimizle doya doya vakit geçirmemiz gerektiğinin ve bu farkındalık bazı kararlar almasına neden olmuştur.

Barış: Kader...

Kader: Hı?

Barış: Ben Bi' karar aldım.

Kader: Ne kararıymış bu?

Barış: Defne'ye evlenme teklif edeceğim.

Selamlaaar. Nasıl buldunuz bölümünü? Yeni bölüm cumartesii 💗💗💗