EsAlp

Final

2 yıl aradan sonra merhaba..

Çok uzun bir ara oldu biliyorum ama final bölümünü yazamadım dizi bittikten sonra şimdi son kez bir bölüm yazıp feelsi tamamlayacağım.

Umarım hâlâ sizlerin kütüphanelerinde, bir yerinde saklı duruyordur bu hikaye..

Destekleyen, okuyan, vote veren ve yorum yapan herkese çok teşekkürler..

Kendinize çok iyi bakın..

Ben yine yazmaya arada devam ediyorum.. Başka bir dizide belki yeniden, bu iki karakteri canlandıran oyuncuları izlerken görüşür, aynı sahneler için yorumlar yaparız..

Ve Final bölümü sizlerle..

♡▪♡▪♡▪♡▪♡▪♡▪♡▪♡

3 yıl sonra

Zaman herkese bir yol çizmişti ama en önemlisi atlattığımız zor günler bizim aile kalmamızı sağlamıştı.

Eylül ve Ali Asaf hoca evlenip mutlu bir yuva kurmayı başarmış, çocukları ile kocaman bir aile olmuşlardı bile.

Samet sonunda tam kendine göre birini bulmuş, tam anlamıyla ruh eşiyle güzel bir sevgililik geçiriyordu. Geç kaldım dese bile inatla bugünleri kaçırmamak için ağırdan alıyordu ilişkisinde ki her detayı.

Bahar hep kalbimizde yaşamaya devam ediyordu ama en çok Oğuz'un kalbinde. Hepimiz bir şekilde kendimizi iyileştirmiş olsakta o hâlâ Bahar'ı kaybettiği zamanda, onun için kalmıştı.

Tam birine gerçek duygular hissetmiş, bir umut belirmişken tek bir kurşunla yok olmuştu hayalleri.

Belki bir gün o da kalbine iyi gelecek bir kadın bulurdu.. Her ne kadar zor olsada.

Fatih uzun zamandır yoktu. Burada kalmaktansa başka bir ülkede kendime yeni bir hayat kurarım diyerek hepimize veda edip gitmişti.

Ve biz..

"Esma!" Eylül'ün sesini duyar duymaz son kelimelerimi yazıp kalemi eski yerine bırakırken kapının aniden açılması ile günlüğün kapağını kapatamadan yakalanmıştım. "Kızım herkes deliye dönmüş aşağıda, kuaför geldi seni arıyoruz sen gelmiş günlük mü yazıyorsun düğün gününde ?!"

"Aman evet. Çok heyecan yaptım bende yazarak kendimi rahatlatırım dedim. Bak sakinim şu an." Günlüğü kapatıp ayağa kalktıgımda elbisemi düzeltmeyi ihtimal etmedim.

"Nikah memurunun yanına bu yüzden geç inersen hiç oyalamam. Kusura bakma bekledin bir sefer daha beklersin."

Eylül bana nispet yaparak aşağıya inmeye başladığında bende peşine düştüm. Önlü arkalı hazırlık odasına girdigimiz zaman Alp oturduğu koltuktan ayağa fırlamış yanıma geldi.

"Neredesin Esma ya telefon burada sen kaybolmuşsun. Deliye döndüm."

"Yukarıya çıktım bunaldım. Kalabalık çok."

"Anladık o kadarını ama son dakika burası olmamış dersen bozuluruz."

"Aman gelinim ben azacık benim nazımı çekin. Hem 3 yıl bekledim ben bugünü ağaç oldum ha bugün ha yarın diye hiç konuşmayın.(!)"

Ben trip atıp aynanın önüne oturduğumda Eylül arkadan gizlice gülüp eski yerine otururken Alp bana gözlerini kısarak bakıyordu.

"Sen çıksana gelin odasından ne diye başımızda bekliyorsun? Gelinlikli, gelinliksiz görme beni işin büyüsü bozulacak. Şaşır azacık." Önümdeki duvağı yüzüme kapattım. Aynadan da gizlice bakıyordum tabii. Alp yanıma gelip duvağın açık bıraktığı yeri bulup saçımdan öptüğünde gülerek dışarı çıkmıştı.