EsAlp

"Sevgilinim"

"İstemem artık geriye dönme!
Dönersen bile bu evde sönme.."

EsAlp🍒

Esmadan :

Alp'in herşeyi duyduktan sonra bana söylediklerini her gün düşünüyordum, haklıydı. Bahar'ın yerinde herkes olabilirdi o gün.

Zaten bana sevdiğini söylediği günden beri hiç görüşememiş hatta içten içe Alp'in benden uzaklaşmak istediğini bile düşünmeye başlamıştım. Ama zamana bırakıyorum sonuçta o bir doktor, biz yeni bir sayfa açtık ve hızlı ilerleyip hemen bitirmek yerine yavaş adımlarla ilerlemek daha mantıklı geliyordu.

Aşk ile ilgili yoğun düşüncelerime dalmışken arkadan gelen sesle temizlikten başımı kaldırdım.

"Esma?" Mehmet gelmişti, utanmadan gelmişti. "Şey biraz konuşabilir miyiz?" Hiçbirşey yapmadan durup sadece dinlemek istedim çünkü arkamı dönüp yüzüne bakarsam çok kötü şeyler olacaktı.
"Tamam duymamazlıktan gelmekte haklısın büyük eşşeklik ettim ama mecburdum bunu yapamaya be kızım." Adım sesiyle önümde duran makası elime aldım. "Esma yapma böyle özür dilerim." Tamamen arkama geldiğinde göz ucuyla baktım. Korkuyordum işte sinirlenirse gözü dönüyor Mehmet'in. "Esma eski dostuz biz hiç mi hatrım yok?" Elinin omzuma değmesi ile refleksle ayağa kalktım. Elimdeki makası ona doğru tutarak uzaklaştım. "Esma sakin ol." Gözü elime kaydıkça bende kapıya doğru yürüdüm.

"Bana dostluktan bahsetme! Arkadaş hiç deme sen o gece burada beni yerle bir ettin!"

"Özür dilerim işte bırak açıklayayım nedenini hak vereceksin bana!"

"Artık karşında o gece dediğin gibi saf kız Esma yok Mehmet efendi! Akıllandım ben asla aynı hatayı yapmayacağım bu sefer kaçamazsın!" Masada duran telefonumu koşorak aldım amacım onu korkutmaktı, bana yaptığını ona hissettirmek. İlk önce Eylül'ü çaldırdım. Çünkü yanıma gelirse ilk onu aramamı söylemişti. "Alo polis mi?"

Mehmet'in bu hareketimle gözleri büyüdü kaçmak için kapıya doğru adım atınca ani bir hareketle elimden aldığı telefonu kapattı ve cebine koydu.

"İstersen bütün Türkiye'yi buraya topla ama ben sana o gün neden öyle davrandığımı açıklamadan gitmeyeceğim!"

"Hırsızlık işte başka açıklaması yok!"

"Var!" Mehmet'in deli gibi bağırışı ile elimdeki herşey yere düştü. Korktuğumu anlayınca sakinleşip konuşmaya başladı "Borcum vardı tamam mı? Eğer ödemezsem ya da birilerine yardım etmezsem Eylül yanacaktı bende son çare hırsızlık yaptım amacım sizi kendimden uzaklaştırıp korumak, zarar gelmesin size diye.." Mehmet yanıma gelerek kollarını omuzuma koydu. "Siz benim tek ailemsiniz yanınızda olunca sadece üzüntü yaşarıyorum size ama gidersem mutlu olursunuz dedim ama başaramadım döndüm işte."

Alpten

Hastaneden çıkar çıkmaz soluğu Esma'nın yanında aldım. Her ne kadar sinirlensemde aklım ondaydı ve o Mehmet denen herifin bugün oraya geleceğinden adım gibi emindim.

Saat nerdeyse dokuza gelirken Esma'nın hala aşağıda ve iyi olması için dua ediyordum. Cafeye yaklaştığımda ışıkların açık olması beni sevindirdi. Koşarak indiğim merdivenlerde gördüğüm manzara ile elimdeki gülü yere düşürmem bir oldu.

Mehmet denen çocuk önceden gelip Esma'nın aklını çelmeyi başarmıştı. Ama ben buna izin vermeyecektim.

Esma saftı, çok iyi yürekliydi bende bu iyi niyetini kullanmayacaktım, kullandırtmayacaktım. Sakince sadece Esma'dan küçük bir tepki bekledim, tek bir tepki. Sinirle bir Mehmet'e bir Esma'ya bakarken Esma beni fark edip geri çekildi.