Killer.||Yeager.

ஐ17ஐ

Elini, Eren'in alnına koyarak ateşine baktı.

Biraz daha iyiydi.

Dikişten yarım saat kadar sonra ateşi çıkmıştı. Roselia'da onun vücudunu ıslak bezle silerek, ateş düşürücü vermişti.

Şimdiyse kendi yatağında Eren'in uyuyan hâline bakıyordu. Uzun saçları gözünün önüne düşmüştü.
Roselia, uzanarak önüne düşen saçları geriye itti.

İster istemez yüzünde bir tebessüm oluşmuştu.

Uyuyan hâli, tıpkı eski hâli gibiydi.

İç çekerek başını penceresine çevirdi ve sokak lambasının odasına vuran ışığa baktı.

"Keşke böyle olmasaydı. Eskisi gibi olsaydık. Arkadaşın olarak kalmaya razıydım, ancak elini kana bulayan sana ne kadar razı olabilirim?"

Tekrar uyuyan Eren'e baktı ve açılan üstünü örttü.
Tüm gece uyumamıştı, tek yaptığı gelip gidip Eren'in ateşini kontrol etmekti. 

Elinin üzerine elini koydu ve hafifçe sıktı.
"İyileşip buradan gitmelisin, seni görmek kalbime iyi gelmiyor."

Elini bırakıp odadan çıktı ve onu uyandırmamak için olabildiğince sessizce kapısını kapattı.

Sabah olduğunda, burnuna dolan kokuyla gözlerini yavaşça açmıştı. Koltukta yavaşça doğrulup gözlerini kırpıştırarak kendine gelmeye çalıştı. Eliyle gözünü ovuşturdu, sonrada ayağa kalkıp mutfağa doğru ilerledi.

Eren'in bir tabak üzerine 6-7 tane krep yapıp koyduğunu ve üzerine bal döktüğünü görmüştü. Üstelik masada kahvaltılıklar falan da vardı.
Tek eksik kendisinin uyanması gibiydi.

Boğazını öksürerek temizleyerek Eren'in ilgisini çekti.
Ona doğru bakıp yeşil gözlerini, yeşil gözlerine dikti Eren.
"Uyanmışsın. Sana kahvaltı hazırladım, otursana."

Roselia, cevap vermeden yaklaşıp elini onun alnına koydu.
"Ateşin geçmiş. Yine de bu kadar hareketli olmasan daha iyi. Yaran taze."

Alnındaki eli tutarak, indirdi ve iki eliyle tuttu. Başını eğerek Roselia'nın eline baktı Eren.
"Tüm gece başımdaydın, değil mi? Eskisi gibi."

"Sadece bir kez kontrol ettim, o kadar."
Yalan.

Eren, histerik olarak gülmüştü.
Ancak inanmış gibi gözükmüyordu.
"Sana inanmıyorum. Beni umursamasan kapının önüne koymuştun bile."

Roselia, elini çekerek kahvaltı masasına baktı.
"Ne iş?" Diye sordu.

"Senin için hazırladım. Daha evvel de senin için hazırlardım. Neden şimdi şaşırıyorsun?" Diye sordu Eren.

"Önceki gibi olmadığın için."
Sandalyesini çekerek masaya oturdu.

Ancak ayakta duran Eren'i fark ettiğinde eliyle karşısındaki sandalyeyi gösterdi.
"Otursana."

"Yiyebileceğimi sanmıyorum."

"Neden?" Diye sordu Roselia.

"Sabah sabah aç karnına azarımı yiyince doydum." Diye homurdandı Eren.

Buna karşılık Roselia, gözlerini devirmişti.
"Geç karşıma."

Eren, onu daha fazla bekletmeden karşısına geçip oturmuştu. Morali bozulmuştu çünkü bir türlü ona yakınlaşamıyordu.
Ancak Roselia tebessüm ederek kreplere baktı ve bir tanesini kendi kahvaltı tabağına aldı.
"Ne kadar değişirsen değiş, aşçılık yeteneğin değişmemiş. Hâla güzel krep yapıyorsun."