YAVRU KUŞ ❦ 𝑡𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔

44•

|Ayaz|

Kalbimin çok hızlı atması normal miydi? Yoksa ben mi korkuyordum da bu kadar kalbim hızlı atıyordu?

Evet korkuyordum, onun ne kadar ameliyat olmasını istesem de ölürse büyük bir pişmanlıkla ve üzüntüyle yaşayacaktım.

Bu hayatta beni tek anlayan sadece o vardı, zamanımın güzel geçmesini sağlayan ondan başkası değildi, o giderse- hem de benim yüzümden- nasıl yaşardım bilmiyordum? Yaşar mıydım onu da bilmiyordum.

3 saat geçmişti Merve ameliyata gireli, hala çıkmamıştı. Bu kadar uzun durması bizi endişelendirse de kendimizi avutacak şeyler buluyorduk.

"O güçlü, bununda üstesinden gelir." diye diye kötü düşüncelerden uzaklaşmıştık.

Merve ameliyata girmeden önce annem gelmişti ve onunla da vedalaşmıştı. Nasıl bir vedaydı Allah bilir.

Annem Merve'yi çok seviyordu, gelini olacağını anlamış mıydı? Acaba diye düşünmeden edemiyordum.

Annem Merve'ye olan sevgimi ve ilgimi biliyordu ama Merve'nin ailesi biliyor muydu bilmiyordum?

Annem elini omuzuma koyup sıvazladı "Sakin ol çıkacak Allah'ın izniyle." deyince başımı olumlu anlamda salladım ve koltuklardan birisine oturdum.

Kolumdaki saate baktığımda dört saatin geride kaldığını gördüm. Etraftaki sessizliği bozup "Kaç saat oldu ne zamana çıkacak?" diye bir soru sorduğumda Merve'nin babası bana bakıp başını olumsuz anlamda salladı.

"Bilmiyoruz oğlum," dedi.

Ellerimle başımı hapsedip gözlerimi kapadım, iyi geçmiyor muydu ameliyatı?

Fısıltı halinde çıkan sesimle "Allahım sen yardım et." diyebildim.

Gözlerim kapalı Allah'a dua ederken ameliyathanenin kapısının açıldığını duydum ve hemen oturduğum yerden kalktım.

Doktor elindeki eldivenleri çıkarıp bize doğru geliyordu.

Hep beraber doktorun yanına geldiğimizde hemen Merve'yi sorduk.

Merve'nin annesi Gül teyze "Kızım nasıl?" diye sorduğunda doktor "Hiç merak etmeyin sapa sağlam, ameliyat çok iyi geçti." deyince gözlerimde biriken yaşlar akmaya başladı.

Koşarak annemin yanına gidip ona sarıldım "Atlattı anne," deyince sırtımı sıvazlayıp yanağımı öptü.

"Seni bırakmadı desene," deyince güldüm.

Anneme sarılmayı bırakıp Merve'nin ailesinin yanına ilerledim, onlarda mutluluktan birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı.

Yanlarına geldiğimi görünce bana döndüler. Gül teyze "Sen olmasaydın kızımız iyileşmezdi oğlum," dedi ve kollarını bana doladı.

Beni bu denli sevmeleri hoşuma gitse de hala aklım Mervedeydi.

Gül teyze bana sarıldıktan sonra Merve'nin babası Ahmet amcada bana sarılmıştı.

"Sağ ol Aslanım."

Gülümseyerek başımı sallayıp Merve'nin çıkmasını bekledik.