6.Bölüm:Arkadaş Olmaya Çalışmak

1.1K 70 25
                                    

(Yazım yanlışlarım varsa affola canlar💕)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Yazım yanlışlarım varsa affola canlar💕)

Oy ve yorum plss🌸
•••

Küçük bir ana kendimizi hapsedip
Or'da koruyamaz mıyız?
Kimse görmesin ve kimse bulmasın
En derinlerde saklı kalsın

•••

Üzerimdeki önlüğün belini düzeltirken bir yandan da söyleniyordum.

"Bir cumartesi günüm vardı anne, Onu da ev işi yaparak geçiriyorum!"

Resmen sabahtan beri evi dip köşe temizliyorduk. Bayrama daha koskoca 2 ay vardı, başka neden yoktu çünkü ev zaten temizdi.

Sabahın 7'sinde zorla kaldırılıp yerleri süpürüp silmiştim ve tüm tozları almıştım. Şimdi de mutfakta bir şef edası ile bir şeyler yapıyorduk.

Kesinlikle bilmediğim şeyler...

"Evrim, bir kere de söylenmeden yardım etsen, bir işin ucundan tutsan olmazdı değil mi kızım?"dedi annem önündeki un kovasını kenara iterek.

"Ya annem, biliyorsun sanatçı ruhum el vermiyor."

Annem elini beline koydu ve sert bir nefes verdi.

"Madem yardım etmeyeceksin ayağımın altından çekil o zaman!"

Düşünür gibi yaptım.

"Çok mantıklı bir karar Nesrin Sultan fakat benim anlamadığım bir şey var."dedim önlüğümü çıkarırken.

"Söyle meraklı Melahat."

"Biz bütün bu hazırlığı neden yapıyoruz misafir mi gelecek?"diye sordum.

Kaşlarını çatarak "Hii Evrim! Biz sadece misafir gelince mi evi temizliyoruz?"dedi

Hızla başımı salladım."Yok Nesrin Sultan, valla o konuda maşallahın var her gün sanki yıllardır terk edilmiş anneannemin evini temizler gibi temizliyorsun evi."dedim

Sanki önemli bir şey anlatır gibi gözlerimi kıstım.

"Hatta geçen gün eve bir girdim buram buram çamaşır suyu kokusu geliyor burnuma, camları açmaya kalmadan sızmışım yere Allahtan Burak gelip evi havalandırdı da rahatladım."dedim gülerek.

"Abartma seansın bitti mi annecim?"dedi.

Gülerek başımı hızla salladım.

"Tamam şimdi git ayağımın altında dolaşma ahiretliğim gelecek bugün."

Zafer kazanmış gibi ellerimi kaldırdım.

"Biliyordum işte! Zaten zeytinli poğaçalardan anlamam gerekirdi."dedim

"Evrim!"

Annemin kırmızı alarm yakması ile yanağına sulu bir öpücük bırakarak mutfaktan çıktım.

Dikkat Evrim ÇıkabilirHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin