Her mahallede bulunan asosyal kız tipini bilir misiniz?
Hani şu sadece okul, ev ve market arası mekik dokuyan, selam verildiğinde umursamayan.
Pijama ile sokağa çıkacak kadar ozgüvenli olan.
Neyse var sayıyorum.
Bizim mahallede de öyle bir kız vardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dibi görünen dünya gibiyim Her halim başka bir karanlık
"Of nasıl acıkmışım anlatamam."
Ekin ağzı dolu bir şekilde konuşurken gülerek onu izliyordum. O kadar acıkmıştı ki ağzı 1 saniye boş kalmıyordu.
"Seni o kadar iyi anlıyorum ki."dedim samimi bir gülümseme ile.
Ekin İstanbul'a geldikten bir kaç gün sonra buradaki şirketlerinde çalışmaya başlamıştı. Alışma süreci olarak haftada 3 gidiyor ve 4 gününü de bizim mahallede geçiriyordu.
Tabi akşamları da annesini ziyarete gidiyordu. Açıkçası hala annesini tanımış değildim ve bi süre daha tanışmak istemiyordum sanırım, bilmiyorum.
Tek bildiğim Ekin'in annesi Banu hanımın fazlasıyla açık sözlü oluşuydu. Aklından geçen her şeyi insanın yüzüne pat pat söyleyen bir kadınmış.
Yani Görkem'in söylemleri bu yöndeydi ve beni biraz korkutmuş olabilirdi.
"Annenlerin hâlâ bir şeyden haberi yok sanırım."dedi gözlerini bana dikerek.
Bahsettiği şeyi anlamıştım. Ve evet, hâlâ annemlere sevgili olduğumuzu söylemiştim. Aslında bunu söylemek 5 dakikamı alırdı ama nedense biraz çekiniyordum.
"Evet yok, ama belki bu akşam yemekte söylerim abimler de gelecek zaten."
Ekin'in abim lafımı duyması ile öksürmeye başlarken hızlıca sırtına vurdum.
"Ekin, ne oldu ya."dedim şaşırarak.
"Sen öyle abimler diyince garip oldum. Ya Evrim ben abinden çok korkuyorum."dedi aglamakli bir şekilde.
Goz devirdim."Ya sacmalamaz mısın? Abim seni cok seviyor."
"Ondan mi beni her gördüğünde kaşlarını çatarak bakıyor."dedi.
"Ben de bir aralar sana öyle bakıyordum, hatırlatırım."dedim gülerek.
"Neyse ki şimdi aşkla bakıyorsun, peki abinin bana aşık olması için ne yapmalıyım."dedi kahkaha atarak.
Onun kahkahasına eşlik ederken konuştum. "Ne yazık ki sadece 1 kere aşık olabiliyor."dedim dudaklarımı büzerek.
"Ben de sadece 1 kere aşık olabiliyorum."dedi ardından da dudağıma küçük bir öpücük kondurdu.
Bu hareketi beni gülümsetirken konuştum.
"Bu arada ciddiyim, abimin sert bakışları seni yanıltmasın. Gerçekten sana güveniyor ayrıca değer de veriyor."dedim umut verircesine.
İnanamayarak bana bakarken ellerimi tuttu. "Yine de biraz çekiniyorum, yemek boyu elimi tutsan?"
Şeker isteyen küçük çocuklar gibi bakarken kahkaha attım "Tamam." dedim.
