[TAMAMLANDI]
Sıradan bir okul gezisini nasıl bu hale getirebilmişlerdi, aklı almıyordu zavallı çocuğun.
Aslında basitti..Öğretmenler uyuduktan sonra ergen ve macera arayan çocuklar ile iddiaya girmekle bu hale gelmişti işte!
'Hangi hale?'Diye sora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
"Göksel!"Ezrif'in üzgün sesiyle arkasına döndü minik beden.Dolu dolu olmuş gri gözlerle üzgün bakan elalarını buluşturduğunda içi titremişti sanki.
"Gitmek zorunda mısın?"Diye fısıldadı Ezrif, biraz daha yaklaşmıştı minik bulutuna.Göksel çantasının sapını tutarak "Zorundayım.."Diye mırıldandı.
O sırada Yeşilçam dizisi çekiyormuş gibi birbirlerine dolu gözlerle bakan bedenlere şaşkınca bakıyordu Göksel'in annesi."Göksel..Alt tarafı okula gidiyorsun."
"Anne gitmesem?"Göksel yavru köpecik bakışlarını annesine çevirdiğinde aldığı 'Sence ben böyle bir şeye izin verir miyim?'Bakışları ile somurtarak Ezrif'e baktı tekrardan."Annemin ismini söyleyerek etkin altına alamaz mısın?"
"GÖKSEL!"Kadının sinirle bağırması ile ikisi yerinde sıçrarken hemen arkasından gelen "Ya okula gidersin ya da sevgilini evden yollarım."Şeklindeki tehdit ile birbirlerine son kez sarıldılar ve Göksel evden okula gitmek için çıkacaktı ki Ezrif'in dahiyane cümleleri ile tekrardan durdu.
"Ben de seninle gelsem ya?"
.
İkisi yan yana yürürken aralarında siyah ve beyaz uyumu ile insanlar kendilerine bakmayı ihmal etmiyordu tabii ama bu durum iki bedeninde zerre umrunda değil gibiydi.
"Eve döndüğün zaman bilgisayarıma, resimlerime falan bakabilirsin.. Bir şeyler izleyebilirsin rahat ol. Annemde kabul etti seni hem. " Diyerek gülümsedi Göksel."Eve gitmeyeceğim, sen çıkana kadar okulda bekleyeceğim. "Dedi Ezrif kesin bir ses tonuyla.
" Ezrif.. "Göksel itiraz edecek gibi olsada ardından itiraz edecek bir sebep bulamamış omuz silkerek " Peki. "Demişti ve" Ama canın sıkılır o yüzden telefonunu vereyim sana oyalanırsın. "Diye ekledi.
"Olur bebeğim. " Ezrif minik bedenin omzuna kolunu atarak kendisine çekti.Okula kadar bu şekilde yürüdüler ardından birbirlerinden ayrıldılar, Göksel telefonunu verdikten sonra koşar adımlarla okul binasına ilerledi biraz gecikmişti.. Ezrif'in ise yabancı olduğu için okula girmesine izin vermemişlerdi bu yüzden sırtını duvara yaslayarak bekleme kararı aldı bu sırada telefonu kurcalamaya başlamıştı.
Bir sürü uygulamadan mesaj gelmişti ve görüldüğü üzere Göksel hiçbirini kontrol etmemişti. Ne olduğunu anlayamayarak kaşlarını çattı ve mesajların hepsini üşenmeden okudu.. Genel olarak kaybolmadan önce gelen zorbalık dolu tehtid ve iğrençti dolu mesajlar,kaybolduğu vakitlerde özür ve umarım iyisindir mesajları, bulunduktan sonra ise sen bir kahramansın tarzında mesajlar vardı.
Ezrif 'Yedi sene önce nasıl bıraktıysam insanlar hala aynı.'Diye düşündü ki gölgelerin efendisi nam-ı değer Zamiri ile konuştuğu vakitlerde de "Yüz otuz altı yıl önce nasıl bıraktıysam hala aynılar. " Dediği aklına geldi.Bu kadar olacağına inanmamıştı ilk ama öyleydi insanlar teknoloji olarak ilerlesede saygı, sevgi gibi duygularda geriliyorlardı.
