[TAMAMLANDI]
Sıradan bir okul gezisini nasıl bu hale getirebilmişlerdi, aklı almıyordu zavallı çocuğun.
Aslında basitti..Öğretmenler uyuduktan sonra ergen ve macera arayan çocuklar ile iddiaya girmekle bu hale gelmişti işte!
'Hangi hale?'Diye sora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Yemek yemeye başlamadan önce Ezrif canavar haline geri dönmüştü ama bu Göksel'in pekte umrunda değil gibiydi.
Yemekleri yedikten sonra tabakları güzelce yıkamıştı Göksel.Biraz temizlik takıntısı vardı...
Şimdi ise evin önünde Ezrif çimlere oturmuş,Göksel ise yatmış bir şekilde gün batımını izliyordu.
"Uzun zaman sonra...İnsan gibi hissettim."Diye fısıldadı Ezrif.Göksel başını, turuncu rengine boyanmış bulutlardan çekerek yanındaki bedene çevirdi."Ne zamandan beri bu haldesin?"Diye sordu merakla.
"Yedi sene.Onu kızdırıp lanetlendiğinden beri.Yedi sene."Diye mırıldanarak o da bakışlarını gökyüzünden minik bedene çevirmişti."Senden önceki Wendigo'yu mu kızdırdın?"
"Bu ormanın sahibiydi.Sınırlarını aştım,kızdı ve saldırdı.Öldürdüm ve lanetlendim.Şimdi ben bu ormanın sahibiyim."Diye duygusuz bir ses tonuyla ve yavaş bir şekilde konuştuğunda, Göksel'in yüzündeki şaşkınlığı incelemeye bolca fırsatı olmuştu.
"İskeletler neden saldırıyor o zaman?"Diye sordu Göksel, dedikoducu teyze havasında."Onlar söz dinlemez.Gölgelerin efendisine bile saldırırlar.Akılları yok.Yemek ve öldürmek için yaşarlar."Diye cevapladı Ezrif.
"Gölgelerin efendisi mi?"Minik bedeni başıyla onayladı."Canavara dönüştü.Yıllar boyunca öyle kaldı.Sonra aşık oldu ve insan formunu kazandı.Bu yüzden yenilmez.Eşiyle beraber şehirde yaşıyor."
"Vay canına-Bekle!Sen de aşık olursan insana temelli dönüşebilirsin belki."Dedi Göksel yattığı yerden kalkarak,heyecanlı bir şekilde."Efendi temelli dönüşmedi.Hala gölgelere karışabiliyor."
"Olsun!En azından insan olabiliyor, değil mi?Sevdiği ile beraber yaşayabiliyor.Seninle ilgili kalbinin buzdan olduğunu,ısıtırsan öleceğin söyleniyor.Ben bunun aşk olduğunu düşünüyorum.Lanetini aşk kıracaktır belki."Dedi Göksel şansını denemek istercesine ama Erzrif sadece başını çevirmiş ve gökyüzüne bakmıştı.
Aralarında sessizlik oluşurken Göksel, acaba onu aramaya çıkmışlar mıydı onu düşünüyordu.Annesine ya da babasına kayıp olduğu haber verildiyse neler olduğunu düşünmek istemiyordu.Kampın bitmesine üç gün daha vardı belki o zamana kadar haber vermezlerdi ama üç günün sonunda bulunamazsa mecburen verilirdi.
İlk küçük ekiplerle aranırdı baktı bulunamıyor,büyük ekiplerle ve bunun sonucu medyada duyulmak olurdu.Açıkçası bunu istemiyordu!
"Güzel...Kokuyorsun.Ben de almıştım.İskeletleri görünce bir şeyler olduğunu anlamıştım."Diye mırıldandı ve hızlı adımlarle eve ilerledi arkasında şaşkınlık ile utanma arasında gidip gelen bir beden bırakarak.
.
Ezrif,kalın yorganlar arsında kaybolmuş minik bedenin önünde yere oturmuş güzel yüzünü izliyordu.
'Seninle ilgili kalbinin buzdan olduğu ısıtırsan öleceğin söyleniyor.Ben bunun aşk olduğunu düşünüyorum.Lanetini aşk kıracaktır belki.'
Kim bilir, belki gerçekten öyle olacaktı.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu arada Ezrif canavar haliyle otururken buna benzer şekilde oturuyor..Detaylı çizmeye çok üşendim yemin ederim sksndkdndkdnskddnkdnds
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taslaktaki son bölümdü.Allah bilir, bir daha ne zaman bölüm gelir.
