KIRIK RENKLER SAHNESİ │PEMBE│

KALP KIRIĞI

"Ah nasıl uzanabilirim isteğime

Nasıl geçebilecek o hislerim

hep günah her gün arsız başım

Bulutlara sarılan evsiz kadın..."

❀❀❀

(Yer saklı bir bahçe etrafta ötüşen kuşlar, bir kaç iri çınar ağacı ve bir sürü güzel çiçek...)

Thyke: En büyük acı nedir bayım?

Eresbos: (Omuz silker.) Bilemem. Ölüm mü?

Thyke: Ölüm, sahi ölüm de büyük acıdır bayım fakat en büyük acı kalbin kırılmasıdır.

Eresbos: Kalp kırığı ölümden, acıdır diyorsun?

Thyke: Evet bayım.

Eresbos:(Thyke'ye döner.) Peki senin kalbin kırık mı Thyke?

Thyke: (Hafifçe gülümser.) Henüz kırılmadı bayım.

Eresbos: Sana kalbini kıracağımı söylesem, uzatır mıydın benimle elini göğe?

Thyke: (Kaşlarını kaldırır.) Bana aşkınızı mı vaat ediyorsunuz bayım?

Eresbos: Layık görür müsün ki kendine?

Thyke: Bayım! Bayım! O nasıl söz?

Eresbos: Ellerini yüreğine koyup, kalbinle cevaplasan ya beni.

Thyke: Ellerim yüreğimin üzerine koyacak kadar temiz değil bayım!

Eresbos: Ne yaptın ki o öpmeye doyamayacağım ellerinle?

Thyke: Dünyanın yükünü kaldırdım bayım. Bu en geçerli sebeptir benim gözümde.

Eresbos: Dinlemeyeceksin yani?

Thyke: Ben dinlemeyeceğim bayım. Çok merak ediyorsanız koyun ellerinizi kalbime dinleyin sessizce.

Eresbos: (Yavaşça yaklaşır. Ellerini Thyke'nin kalbine koyar.) Duyuyorum narin atışlarını. Beni çağırıyor sanki. Alır mısın ki beni kalbine? İzin verir misin seni sevmeme...

Thyke:(Eresbos'un elinin üzerine ellerini koyar ve fısıldar.) İzin verirdim bayım fakat beni incitirsiniz!

Eresbos: Thyke incitmem ben seni, incitemem ki! Zalim değilim ben, incitirsem eğer incittiğim yerden incinirim.

Thyke: Sizi tanıyorum bayım, siz yüzyıllardır dilden dile dolanan bir kalbe sahipsiniz. Benim kalbim küçücük kalır sizinkinin yanında, incinirim...

Eresbos: Sen narin ve güzel bir çiçek gibisin Thyke. Aç kalbini içeri al beni!

Thyke: Beni bunun için mi seviyorsunuz yani? Güzel olduğum ve sizi etkilediğim için.

Eresbos: Tyhke, Thyke bu sözler acıtıyorsun beni.

Thyke: Olmaz ki dikenlerim vardır benim, acıtır yüreğinizi.

Eresbos: Bir söz vardır bilir misin Thyke gülü seviyorsan dikeni senin için bir yapraktan fazlası olamaz. Senin dikenlerin benim yapraklarımdır. Ben her bir yaprağımı ömrümün en güzel yıllarını biçerim.

Thyke: (Arkasını döner ve bir kaç adım yürür.) Olmaz bayım olamaz!

Eresbos: (Arkasından gelerek beline kollarını dolar. Buna karşın Thyke irkilerek kafasını göğe kaldırır.) Bu aşk beni öldürür Thyke sevgini istiyorum, lütfen sakınma bunu benden.

Thyke: (Beline dolana kollardan bir çırpıda kurtulup yüzünü Eresbos'a döner.) Gitmeliyim bayım!

Eresbos: (Öne doğru atılır.) Gitme, gitme Thyke! Yüreğimi sensiz ellerimi ellerinsiz bırakma.

Thyke: Gömün sevginizi toprağa, bırakın çürüsün, orada...

Eresbos: Yapamam Thyke yapamam, lütfen gitme...

Thyke: (Yerde bulunan papatyalara minik bir bakış atar.) Ben bir papatyayım bayım. Etrafında zakkumlar olan bir papatya... Papatyaları herkes sevemez. Papatya naiftir, bir bakmışsın eline incitivermişsin. Ben bir papatyayım bayım, bu dünya için fazla naif ve fazla kusurluyum. Kararmış kalplerin yaptığı seviyor sevmiyor kumarına alışkın biriyim. Siz bayım, siz beni incitirsiniz. Diyorsunuz ya gülü seven dikenine katlanır ben gül değilim bayım. Siz kendinize elinize batmasını umursamayacağınız bir gül bulun. Ve ben papatyalar gibi öldükten sonra kokmayı bekleyeceğim. Size iyi günler bayım... (Der ve koşarak uzaklaşır.)

Eresbos: (Üzüntüsü ile olduğu yere çöker.) Tanrım nasıl dayanırım! Onsuzluğu bilmem ki ben! İzlerken sessizce onu bilemezdim böyle olacağını. Tanrım! Tanrım böyle nasıl yaşarım. Seviyorum onu yaşayamam ki onsuz! Aşığım ben ona delicesine... (Eresbos yere çökmüşken nereden geldiği bilinmez bir ok göğsünü delip geçer. Aşkının acısı ile okun acısını hissedemez ve çöktüğü yerde son nefesini verir. Thyke ise bırakıp gittiği adamın ölüm haberini bile alamaz. Hiç evlenmez ve hiç çocuğu olmaz. Yalnız ve mutsuz bir şekilde öylece ölüp gider.)

...