CRIMSON

CHAPTER 14

CRIMSON: Falling

"Did you saw something suspicious about the shooter?" Mr. Ambrose asked to his daughter.

"I swear Dad, I really didn't see anything. I'm just having a conversation with Mr. Carpio the Owner of Solitaire, then a gunshot was fired on my chair. Mabuti na lang at naiiwas ako kaagad ni Ozi." she stated what really happened.

Pinag-uusapan ng dalawa ang nangyari na engkuwentro kanina sa Solitaire. Hindi ko alam kung paano iyon nalaman ng mga tao dito. Nabigla na lang ako ng salubungin kami mismo ni Mr. Ambrose sa lobby.

Kasakuluyan kaming andito sa opisina ni Mr. Ambrose at ini-interrogate kami dito. Hindi naman talaga kami si Odette lang pero ngayong nabanggit niya ang pangalan ko, baka masali na rin ako.

"Ozi?" tawag ni Mr. Ambrose ng atensyon ko.

"Yes Sir-- Dad." sagot ko naman.

"You did that?" tanong nito.

"Niligtas ko si Odette, opo. Pero hindi po ako ang nagpabaril." paninigurado ko.

"I know, I know so what? Nakita mo ang itsura?" tanong niya.

"Opo. Nakita ko po."

"Ano?" tanong niya at awtomatikong lumapit sa akin ng sabihin kong nakita ko.

"I didn't see his face clearly, but there's one thing that might help."

"Say it."

"He's in mask all over his face and a hoodie, but there's a sign of dragon engraved on the forehead of the mask.

"Dragon?" tanong naman ni Othello na katabi ni Odette sa couch na tila gusto niya pang magkuwento pa ako.

"Yes, a dragon sign. Ang sign na dragon na iyon ay kaparehas ng dragon na sign na natanggap ko kahapon. The envelope I received kahapon is sealed with a wax stamp na may kaparehas na dragon nakita ko sa maskara nang bumaril sa amin kanina." mahaba ko naman na salaysay sa harap ni Mr. Ambrose.

"Ano'ng laman ng envelope?" tanong naman ngayon ni Odette.

"A picture of mine when I was in high school na may tusok ng dart siguro iyon at may bahid ng tuyong dugo." tukoy ko sa natanggap ko'ng laman ng envelope.

Nanahimik silang lahat pagkatapos ko na sabihin iyon. Ang lahat ay halata'ng nag-iisip kung sino ang maaring gumawa nito sa amin, maliban kay Odette na nag-aalalang nakatingon sa akin. Naiiwas ko naman ang mata ko kaagad ng maisip ko na naman ang maruming naisip ko sa kanila ni Magnus.

"Hindi kaya mga Velasco ang may pakana nito." hinala naman ni Othello sa mga nangyayari.

"Malabo na iyong Thello, matagal ng nanahimik ang mga Velasco. Isa pa araw ang simbolo ng Clan nila." sagot naman ni Mr. Ambrose.

"Tss. Really? Nagkaayos na ba uli ang mga pamilya natin? 'Diba hindi pa, and besides masyado pang malala ang huling away natin sa kanila. Iyon na nga eh, masyado na silang nananahimik kaya gumagawa muli sila ng gulo lalo na't nasa atin na ulit ang Crimsonite." may punto' ng hinala ni Othello sa mga Velasco. Napatahimik si Mr. Ambrose at si Odette ay nanatiling nakatingin sa akin.

Hindi ako nakapagsalita at itinaas na lamang ang kilay sa kanya bilang pag tanong kung bakit ganyan siya makatingin sa akin.

Umiling lang siya at lumapit sa kanyang Daddy at humalik sa pisngi. Ganoon din ang ginawa niya kay Othello at nagpaalam.

"Dad, alis na ako isama ko na si Ozi may gagawin kami." paalam niya na nag dulot ng gulat at malisyosong isipin sa mag-ama.

"W-what?" sabi ko naman sa kanya.