CRIMSON

CHAPTER 1

CRIMSON: The Past

"Ozi oh" sabay abot saakin ng tuwalya ni Archon. My fellow employee of the Crimsons.

Nandito na kami ngayon ni Miss Crimson sa yate na kanina pa palang paikot ikot sa Han River. "Arch, 'di mo man lang sinabi na malamig pala dito sa South Korea." Nilalamig na banggit ko sakanya.

"Tanga, siyempre winter dito ngayon." talo na naman ako sa mga sinasabi ng tukmol na' to. Hintayin mo 'kong makabawi sayo gago. "By the way, Miss Crimson ihahatid ko na kayo ni Ozi sa Incheon. I believe hawak ni Miss Crimson yung Ruby." sabay pakita ni Odette kay Arch ang Ruby na hinihingi ni Mr. Han.

"Bakit' di nalang natin yan binigay kay Mr. Han" banggit kong wala sa sarili.

"Alam mo Ozi, I'm starting to agree to Arch na tanga ka." the intriguing sight is evident on her eyes. " 'di ba kasama kita while having our transaction." tumango ako dahil yun naman ang totoo, I' ve been with her the whole time. "Kung wala lang sana siyang asungot na expert pagdating sa mga ganito edi sana napaniwala natin siya gamit yung fake na Ruby." may halong galit at panghihinayang ang kanyang boses sa pagsambit noon.

Ilang oras din kaming lulan ng yate'ng iyon at pagkababa namin ay may nakaabang ng Limousine sa dinaungan ng yate para ihatid kami sa Incheon. Katulad ng sabi ni Arch ay siya na rin ang naghatid ang nagmaneho n'on. Medyo mapagmasid pa kaming pumasok ni Odette sa Airport, nagiging handa sa kung anumang banta ang nakaabang saamin. Sa pagpasok ay medyo naibsan naman ang lamig dahil medyo mainit ang loob noon.

"Ozi, be observant. Look for anything or anyone suspicious and tell it to me." kalmadong banggit ni Odette.

"Yes ma'am" I said it with finality

"Ma'am ampotek, ang cold ah" she fired back with annoyance

"Eh sa nilalamig ako." I replied caring about the coldness I'm feeling.

Nilingon niya lang ako sabay tingin sa nilalakaran namin habang ang kamay ko'y nasa bulsa ng jacket na aking suot. Nabigla na lang ako ng may maramdaman akong kamay na pumasok sa bulsa ko at kinuha ang kaliwa kong kamay para ilagay sa bulsa ng kung sinumang kumuha nito.

"Oyy Odette tsansing ka ah." I reacted on her move with a small smirk in my face. Tumigil siya sa paglalakad sa gitna ng mga tao hawak pa rin ang kamay ko't humarap sa akin. The reaction in her face didn't change a bit, bagkus ay mas kita pa sa mukha niya ang pagiging seryoso. I felt that my humorous face slowly fade.

"And so?" she replied with a blank emotion on her face.

"Wala naman." I said with a confusion in my voice. Why is she like this?

"Bakit? ayaw mo sa init ng kamay ko? So you want body heat then? Wait, come here." hinila niya ako't nagtanong sa Janitress ng airport. "Uhm excuse me, miss." tiningnan siya ng janitress at tumabi. "Miss?"

"You already can make your way ma'am" sabay lahad ng daanan. Hindi kami nakaimik. Ano to?

"What?" Odette replied confused

"You said excuse me ma'am, so I make your way." the Korean Janitress replied innocently that made me laugh loudly.

"I didn't expect that." I said with a grin in my face that suddenly fade when Odette looked at me with her sharp look. Tumikhim ako at tumingin nalang sa sa ibang direksyon. Odette faced the lady.

"No miss, I was actually catching your attention, because I will ask something." kalmadong sabi ni Odette.

"Ahh Okeh okeh, what will you ask ma'am?"