Project 728 (On Hold)

0001. Cafe

Cafe

Reiben's POV

Why do people keeps on dragging someone?

Is it for money?

Fame?

Or for the power?

Lots of people are doing this, they have their own motives why they are doing this kind of shit.

Katulad ngayon, nagkakagulo dito. Tahimik lang akong nakaupo nang may babaeng kulay lila ang buhok ang pumasok. Nilagpasan niya lang ang gwardiya na nakabantay sa pintuan. Nagmamadali ito at nag aapoy sa galit, nakakuyom ang mga palad.

Dere-deretso siyang tumungo sa cashier, "Where's your manager?!" she exclaimed. Lahat ng atensiyon ay napunta sa kaniya. Attention seeker tch.

"Ano pong kailangan niyo?" mahinahon na tanong ng babaeng cashier. Bago ba siya? Ngayon ko lang nakita itsura niya dito sa cafe."May problema po ba?"

"Meron! Kulang 'yung sukli mo!" sigaw niya ulit. "Alam mo ba 'yung customer is always right?! Ha?" sigaw na tanong niya dito.

Napatawa ako ng malakas. Seriously people? What the hell? Tinignan niya ako ng matalim. Kung nakakamatay lang 'to nasa kabaong na siguro ako.

"What?" I asked her. She rolled her eyes at ibinalik ang tingin sa cashier na kaharap niya.

"I want to talk to your manager." she said trying to compose herself. Sa kabila ng ginagawa niya patuloy pa din ang usad ng cafe.

Hanggang sa, " Number 13! Your order is ready!" sigaw ng isa pang cashier. That was my number. I immediately go there, cashier's area. I payed the bill as I get my order.

Napadaan ako sa harap ng babaeng kulay lila ang buhok. Tinaasan niya ako ng kilay. Habang ang cashier na nagentertain sa kaniya ay patuloy na nageexplain na wala ang kanilang manager. Nilagpasan ko lang siya at hindi na nag atubiling tignan pa ito. Hindi din nagtagal at binalik niya ang atensiyon sa kausap.

"Then where's the owner?" nang marinig 'yon ay napatigil ako. I took a deep breath and then walk away. Bumalik ako sa upuan ko kanina. I was shocked when the girl tried to slap the cashier. Sinabunutan niya 'to at kitang kita ko ang sakit sa mata ng cashier nung tumingin ito sa'kin.

Nang matapos niyang sabunutan ang cashier she look around. There, she saw the people, watching her. She's embarrassed lmao. "Why are you looking at me?!" kita na ang ugat sa leeg niya nang isigaw niya iyon.

Binalik niya ang tingin sa cashier. The cashier wants to be calm. Inhale exhale, she keeps on doing that. A tear fell from her eyes. "I said where's the owner of this fcking Cafe?!" after hearing that the cashier looked at me. I sigh.

I stand up and walk towards them. "Ma-"

Umiwas siya sa'kin at bahagyang umatras. Too close. "Don't you dare touch me!" nahahakot na namin ang atensiyon ng mga tao dito sa Cafe. "Can't you hear me? Go and tell your owner that I want to talk to him!" sigaw niya ulit. Lumapit ang cashier sakin at dumiretso sa likod ko.

"Pwede bang hinaan mo boses mo?" I said, calm.

"Why would I? Tsaka sino ka ba ha? Bakit ka nandito?" unti unti siyang lumalapit sa akin. Aba matapang.