Project 728 (On Hold)

0110. Gun shot

Reiben's POV

"Life is simple, but we insist on making it complicated."

Bakit nga ba natin pinapa-complicated ang buhay natin? Maybe we're not contented sa kung anong meron tayo ngayon. Maybe because we want thrill, we want the excitement. We want to feel the pain, the sadness, the guilt. Everyone is willing to take the risks. That's why our life is getting complicated.

We are not the type na doon lang mag-s-stick sa isang bagay. Because we want something new. We want something more. Something we never felt or did before. Yes, life is short you should live it to the fullest.

Kanina pa ako tinititigan ng babaeng kaharap ko. Sa tuwing sasagutin ko ang mga tanong niya ay saglit siyang titigil at titignan ako sa mata. Hindi naman kaya binabasa niya laman ng utak ko? Ang ginagawa ko kasi ay isang tanong isang sagot. Ayaw kong pahabain ang isasagot ko sa kaniya.

Nagexpect ako ng iba. Like something uncommon since this is a Organization, not an ordinary organization because it's Omniquex Organization. Pero hindi parang ine-interview din ako katulad ng pag-interview sa'kin kapag nag-aapply ako.

Like what's your name, age, address, contact number, hobbies, birthday and others. Iyon ang ipinagtataka ko.

"Next, this will be the last." Sumandal ulit ito at humalukipkip. "Bakit mo naisipang sumali sa organization?" tinaas baba niya ang kilay niya. She lean on me and smile, hindi makita ang mg mata nito kapag ngumingiti.

Singkit ang mga mata nito at maliit lang na klaseng pagkababae. May bangs ito na natatakpan ang kaniyang kilay. My first impression to her is the jolly one. Iyong tipong happy-go-lucky, 'yung go with the flow lang. Na para bang walang problemang iniisip.

Napabuntong hininga ako sa tanong niya. Bakit ko nga ba naisipang sumali sa organization? "It's a long story, unexpected, and unpredictable." sumandal siya sa upuan, nakakrus ang mga kamay. Tila may iniisip ito.

"You're a spy, aren't you?" Pinaningkitan niya ako ng mga mata.

Natawa ako sa sinabi niya, "Of course not!" I can't stop laughing. What the fck?! Ako spy?! Eh hindi ko nga ginusto pumunta dito tapos iisipin niyang spy ako?! Putangina.

"Kung ayaw mong maniwala sakin, go and ask your friend." hindi ko sukat akalain na pagiisipan ako nitong babaeng 'to na isa akong spy. Anong tingin niya sakin?

Tumayo ito, "Okay, you're done. You can sit there for further informations." Tinuro niya ang bandang may mga upuan. Hindi na ako nagulat sa height nito. Hanggang balikat ko lang siya. Napakaliit nito. "And oh, I'm Vianelle you can call me Vian for short, nice to meet you Reiben." Inilahad niya sa akin ang kamay niya.

Inabot ko naman iyon, "Nice to meet you too." I turned my back to her at pumunta sa mga nakahilerang upuan. Nasa harap nito ay ang malaking screen.

Meron na din akong mga nakikitang naghihintay din. Napatingin ako sa labas. Kitang kita mula dito ang papalubog na araw. What a nice view. I can clearly see the city lights from below.

Tahimik lang akong nakaupo habang pinagmamasdan ang araw na papalubog. Unti-unti na ding lumiliwanag ang buong paligid. Nang tumawag sa akin si Dane.

Kaagad ko namang sinagot iyon. "What's up, man?"

"Saan ka? May sasabihin ako sa'yo." sabi niya sa kabilang linya. Rinig ko na hinihingal ito.

"Uh may pinuntahan lang, bakit ba? Importante 'yan?" I asked him back.

"Of course! Nakatakas si Alleina!" he snapped out.

"Ano?!" Hindi ko napigilang mapataas ang boses ko. That's why some looked at me. Pero bumalik din agad sila sa kaniya-kaniyang mundo.