AYÇA | Texting ✓

2.7

Not: Lütfen Ayça'ya küfür etmeyin. Ayça haklı, benim de yalana tahammülüm yoktur. Bu arada, bölüm 25'tekinin devamı.

Keyifli okumalar!

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu- Tükeneceğiz

🌻💞

Ayça'dan

Karşımda oturan adama bakıyordum.

Abime.

Halı desenini inceliyordu.

Benim yeşil gözlerimin aksine kahverengi gözleri vardı. Simsiyah saçları, keskin yüz hatlarıyla çokta olmasa da yakışıklıydı.

Üzerinde siyah pantolon, beyaz gömlekle gayet resmi ve şık duruyordu.

"Burada olma sebebini artık söyleyecek misin?" Konuşmamla başını yerden kaldırıp bana baktı.

"Ben..." Derin bir nefes aldı. Tek kaşımı kaldırdım. "Bir haber vermeye geldim."

Ne saçmalıyordu?

"Ne haberi?" dedim kaşlarımı çatarak.

"Baban, yani babamız. Trafik kazası geçirdi."

Hayretle ayağa kalktım.

"Ne?"

"Sakin ol, şuan ameliyatta."

"Sen ne dediğinin farkında mısın?" Bağırarak konuştuğumda o da ayağa kalktı.

"Evet Ayça, farkındayım."

Derin bir nefes aldım.

"Bana her şeyi anlatır mısın?"

"Sanırım eşyalarını almaya buraya gelmiş. Yoldayken de kaza yapmış işte. İlk başta babama ulaşamadım. Daha sonra kaza yaptığını öğrendim. Onun telefonundan, birkaç kez seni aradım. Sende telefonunu açmadın. Ameliyathane de beklerken aklıma burası geldi. Belki sana da bir şey olmuştur falan diye buraya geldim. Ki pekte iyi gözükmüyorsun, iyi misin?"

"İyiyim. Bekle hazırlanayım, hastahaneye gidelim."

💫

Babam, ameliyattan çıkmış, yoğun bakıma alınmıştı.

Her ne kadar gerçekleri anlattıktan sonra beni bırakıp gitse de o benim babamdı.

Derin bir nefes aldım, hastahane koridorunda ki koltuktan kalktım.

Asaf, bakışlarını duvara sabitlemiş, düşünüyordu.

"Ölecek." Asaf'ın konuşmasıyla ona döndüm.

"Efendim?"

"Babam. O ölecek."

"Nerden biliyorsun?"

Omuz silkti. "Hissediyorum," dedi ve ekledi.

"6. Hissim kuvvetlidir. Babam, vefat edecek. Sonra sen, annemin ölümünden sonra çıkamadığın depresyona daha çok gömüleceksin."

"Yoo, ben hâlâ onun yasını tutmuyorum, sevgilim var benim. Hayatımı seviyorum, dediğin gibi hâlâ depresyonda olsaydım şuan kelebeklerim yaşamazdı."

Kaşlarını çattı. "Kelebekler?"

Bileklerimde ki kelebek dövmelerini Asaf'a gösterdim.

"Annem vefat ettikten, 1 hafta sonra bileklerime kelebek dövmesi yaptırdım." dedim ve ekledim.

"Neden böyle bir şey yaptın ki?" Hâlâ anlamamıştı.

Derin bir nefes aldım. "Kendine zarar verme eğiliminde ki insanlar, bileklerine kelebek dövmesi yaptırır. Eğer kişi kendine zarar vermeye kalkıp, intihar ederse kelebekler ölür."

Kaşlarını kaldırıp, dudak büktü.

"Sahi," dedim.

"Sen neden annem vefat ettikten sonra gelmedin?"

"Bir gün her şeyi anlatacağım kelebek. Sadece biraz sabretmen gerek."

Başımla onu onayladım.

Bir süre sonra tekrar konuştu.

"Şaka gibi değil mi?"

Kaşlarımı çattım. "Ne şaka gibi?"

"Yaşadıkların, yaşadıklarımız."

Sustum.

Zaten ne cevap verebilirdim ki?

Hem, beklemek ölüm gibiyken daha ne kadar konuşabilirdim ki?

💫

Birden babamın odasından sesler gelmeye başladı.

Babamın vücuduna bağlı olan makinelerden sesler geliyordu.

Bir aç saniye sonra doktorlar içeriye girdi.

Umarım hiç bir şey olmazdı.

Umarım.

💫

Yamaç'la konuşmuştum ama pek iyi bir konuşma değildi.

Ayrılmıştık.

Çünkü bana yalan söylemişti.

Tamam bende yalan söylemiştim. İyiyim derken ağlamıştım ama endişelenmemesi içindi ve bu söylediğim yalan onun hayatını etkilememişti.

Onun söylediği yalan, benim hayatımla, Asaf ve babamla ilgiliydi.

💫

Doktor kapıdan çıkınca, Asaf'la ona döndük.

Doktor Bey, derin bir nefes aldı.

"Elimizden geleni yaptık ama," yutkundu.

"Ama yaşıyor değil mi?" dedim bir umutla.

Başını yavaşça iki yana salladı.

"Çok üzgünüm, maalesef ki hastayı kaybettik."

Ne?

Gözlerim kararıyordu, ayaklarım tutmuyordu.

Daha fazla ayakta duramayarak yere düştüm.

Bilincim yavaş yavaş kapanırken, duyduğum son ses Asaf'ın sesiydi.

"Kelebek, uyan kelebek! Seni de kaybedemem! Uyan!"

🌻💞

Bir gün de 4 bölüm! Kendi rekorumu kırdım löeşxbndğ

Kelebek olayı... Bence siz de bir 'vaov' oldunuz. 😚🤝

Bu arada yorumlarınız çok hoşuma gidiyor, sırıtarak okuyorum xjdnxmmdxnd

Şimdilik hoşçakalın çiçeklerim. 🌻