AYÇA | Texting ✓

3.0 (Final)

YN: Lütfen özel bölümleri okumadan finale çok sövmeyin ^^

Keyifli okumalar!

Bölüm şarkısı: Model- Değmesin Ellerimiz

🌻💞

Mezarlıktan çıktıktan sonra bir parka oturdum.

Annem ve babamın yanına gitmiştim. Ama uçağın kalkmasına 1 saat 30 dakika vardı.

Asaf'la orada buluşacağımızı sözleşmiştik. 20 dakika kala orada olacaktım. Şuan bu parktaydım çünkü görüşmem gereken birisi daha vardı.

Telefonumu cebimden çıkarttım.

Yamaç'ın engelini kaldırdım ve konum attım.

Ayça: *Konum*

Ayça: Acil gelmen gerekiyor.

Mesajları attıktan sonra telefonumu cebime koydum.

Umarım gelirdi.

💫

Yaklaşık 5- 10 dakika sonra parkın girişinde bir taksi durdu. Taksiden Yamaç indi.

Taksiye ücret ödedikten sonra parka göz attı.

Beni görünce koşarak bana doğru gelmeye başladı.

Ayağa kalktım. Hızla gelip bana sarıldı.

Hastahanede ki sahnenin, rolleri değişmiş hali gibiydik.

Şimdiden gözlerim dolmuştu.

Gitmeden önce onu son kez görmek istemiştim.

Başını kaldırdı, gözleri kıpkırmızıydı.

Ellerini yanaklarıma koydu. Başımı ellerine yaslamamak için direndim ama bir kaç dakikanın sonunda istemsizce başımı ellerine yasladım.

Dudaklarını anlıma bastırdı.

Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

O bana böyle güzel bakar ve güzel davranırsa gidemezdim ki.

Bir kaç adım geriye giderek, ondan uzaklaştım.

"Yamaç, oturur musun şöyle?"

Yamaç banka oturunca, bende yanına oturdum.

💫

Susuyorduk, sessizdik.

İkimizde konuşmak istemiyordu. 10 dakikadır ikimizde konuşmayınca, bunu anlamıştım.

Derin bir nefes aldım. Bir yerlerden başlamak gerekiyordu.

"Yamaç, ben gidiyorum."

Kaşlarını çattı. "Nereye? Eve mi? E daha konuşmadık?"

Başımı iki yana salladım.