Mazi [Tamamlandı] (GxG)

Üçüncü Bölüm

İsmimi söylemem üzerine bakışlarını bana yöneltmişti.

"Bende Deren" dedi.

Sonra tekrardan başka yöne doğru çevirdi bakışlarını. Tabi ben hala onu inceliyordum.
Küçük burnu, ne kalın ne ince şekilli dudağı ve hafif çekik gözleri vardı. Saçları kısacıktı ama ona çok yakışmıştı. Normal gördüğüm kızlardan farklıydı.

Nasıl desem Deren hem yakışıklı hemde güzeldi. Kıyafet tarzıda bizden farklıydı gibiydi. Diğer bütün kızlar etek giymiş ama Deren kumaş pantolonuydu. Uzun süre bakmış olmalıyım ki bakışlarımı hemen fark etti ve:

"Ne bakıyorsun kızım yoksa bana aşık mı oldun?" demişti.

"Ohaa! Nee? Anne yoksa cidden aşık mi olmuştun?" diyip sinsice gülmeye başlamıştı Efsun.

"Kızım o zamanlar değil ama hiç onun gibi kiz görmemiştim haliyle dikkatimi çekmişti"

"Sonra sen ne dedin peki anne?"

"Aniden 'Ne' diye bağırdım"

Tabi bu tepkim Deren hanımın hoşuna gitmiş olmalı ki gülmeye başlamıştı. Ben biraz da olsa utanmıştım. Bu yüzden direk önüme dönmüştüm.

"Bana aşık olmayan yok zaten bebek" dedi alaylı bir şekilde.

Bu sefer de bende gülmeye başlamıştım. Sonra zaten hoca geldi sınıftaki kişiler ile tek tek tanıştım ve ilk günün bu şekilde geçmişti.

Ertesi gün okula yürüyerek gidiyordum sonra mahallenin köpeği arkama takılmıştı. Çok korkmuştum çünkü köpek havlayarak üzerime geliyordu. Hızlıca koşmaya başlamıştım. Arkama bir baktım köpek sayısı üç olmuştu.

"Anne sonra ne oldu peki?"

"Kahve yaparsan anlatırım"

"Yaa anne en heycanlı yerinde yapılır mı bu bana?" dedi mızmızlanarak.

"Yap gel yoksa anlatmam" dedim.

"Tamam ben yapayım kahveyi ama sende lise fotoğrafın varsa getir bakacağım" dedi.

Onu başımla onayladım. Efsun kahve yapmaya 'oflaya puflayada' olsa gittiğinde bende odama gidip eski albümümü çıkardım. İçinden kendi gençlik fotoğrafımı çıkarıp sehpanın üzerine koydum.

Efsun elinde kahveler ile gelip yanıma oturdu ve direk fotoğrafımı eline aldı.

"Vay canına anne çok guzelmişsin. Tabi şimdi de güzelsin de gençken daha da bir güzelmişsin."

Efsun'un elinden fotoğrafımı alıp kendime bakmıştım. İncecik belim, büyük kahve gözlerim, hafif dalgalı saçım ve pürüzsüz tenimle aynı Efsun'a benziyordum. Tabi Efsun'un gözleri babasına çekmişti. O yüzden yeşildi.