Mazi [Tamamlandı] (GxG)

Altıncı Bölüm

"Anne Deren böyle sınıfta dışlanan bir kız mıydı?"

"Hayır, öyle değil Deren kendini sınıftaki kişilerden soyutlamaya çalışıyordu sadece. Yoksa çoğu kişi Deren ile arkadaş olmaya çalışıyordu."

"Dereni diğerlerinden farklı kılan neydi?"

"Deren çok farklı bir kızdı. Düşünce yapısı olsun tavırları olsun çok farklıydı. Her neyse ben devam edeyim zaten kendin anlayacaksın Deren'in karakterini" dedim.

"Tamamdır dinliyorum seni mom"

Ertesi gün okula gittiğimde Deren yoktu. Dersin ortasına sınıfa gelmişti. Saçı başı dağınık, gözleri hafif mordu. Hem paspal hemde çekici bir havası vardı o gün. Yanıma oturur oturmaz çantasına başını koyup uyumuştu.

Tenefüs olduğu sırada Deren'in gözünün altında kirpiğinin düştüğünü görmüştüm. Yüzüne eğilip üflemeye başlamıştım. Eğer dokunup alsam uyanır diye sadece üflüyordum.

Üflemeye devam ederken Deren gözlerini açmıştı.

"Beni mi öpmeye çalışıyorsun?" dedi.

Tabi aniden kendimi geri çektim. "Ne öpmesi kızım, kirpiğin düşmüş ona şey yapıyordum" dedim.

"Al kirpiğimi" dedi.

Parmaklarımı nazikçe yüzüne götürdüm ve o kirpiği aldım. Baş parmağım ile işaret parmağımın arasına sıkıştırdım. Deren'e dönük bir şekilde onun gibi sıraya yattım. Karşılıklı koymuştuk başımızı.

"Dilek tut" dedim.

"Ne dileği" dedi anlamamış bir şekilde.

"Hadi dilek tut"diye ısrar ettim.

Gözlerini bir iki saniye kapatıp tuttum dedi.

"Alt mı üst mü" dedim.

"Üst" dedi.

Parmaklarımı açtığımda kirpiğin üst parmakta olduğunu gördüm.

"Dileğin kabul olacak" dedim.

"Ya öyle mi" dedi.

"Öyle"

"Yani bir kirpik benim dileğimin kabul olmasını sağlayacak" dedi ve güldü.

"He öyle" dedim ve bende güldüm.

Daha sonra ikimizde sessizliğe bürünmüştük. Tek yaptığımız şey birbirimizin gözüne bakmaktı. Deren'in gözlerine bakmak içime huzur vermesini sağlamıştı nedense. Böyle baktıkça bakasım geliyordu. Ela gözleri her bakışımda farklı renge dönüyordu sanki.

"Gözlerin" diye fısıldadım.

"Gözlerim ne?"dedi.

"Gözlerin aynı gökkuşağı gibi her renk var içinde sanki" dedim.

"Gökkuşağı mı?" dedi.

"Evet öyle. Çok şanslısın" dedim.

O ise bir dakika boyunca sesiz kaldı ve tek bir cümle ile yüzümün kızarmasına sebep oldu.

"Seninkiler de kara delik gibi. Baktıkça içine çekiyor ve insan kayboluyor gözlerinde" dedi.

Gülümsedim ve yaklaşıp yanağından öptüm. Sonra da başımı kaldırıp oturur pozisyonuma geri döndüm.

O bu öpücüğü beklemiyordu galiba çünkü donup kalmıştı. O an bu kadar niye şaşırdığına anlam verememiştim.

O gün hoca grup ödevi verdi. Bende Deren'e teklif ettim beraber grup olalım diye. O da kabul etti. Ertesi gün  okul çıkışı Deren'in  evinde buluşacaktık.

Eve doğru ilerlerken yanıma Can gelmişti. Okul takımında olduğu için teneffüslerde yanıma gelememiş bu yüzden de aklı hep bende kalmış. Neden bu kadar aklına takılmıştım anlamamıştım. Sonuçta yeni tanışmıştık. Can ikimizin grup olmasını istediğini söylemişti ama ben reddetmiştim.

~Bölümü eğer okuyorsanız en azından oy bile verirseniz çok mutlu olurum♡~