Avşa Adası

O KİMDİ?

Ben nasıl işlere bulaştım böyle. Yaptığım tek şey tatile gitmek... Mo'nun Gizemi'ndeki Burç ve Daphne kadar masumum ben. O, o adam böyle birşey yazdığına göre beni aklına kazımıştır. Bu adamın Orçun'la ne sorunu var ki? Suit odanın benim olan odasından çıkıp Orçun'un olduğu odaya girdim. Üstündeki tişörtü çıkarmış yüzüstü yatakta yatıyordu. Tahminimce gözleri kapalıydı. Nefes alışı duyulmadığından uyumadığını düşünüyordum. Anneannemin de hep nefes alışından uyuyup uyumadığını anlayabilirdim. Usulca yatağına oturup, sırtımı yatağın başına yasladım. Gözlerimi karşıda bir boşluğa dikerken sessizliği böldüm.

"Orçun?"

"Efendim?" uyumadığını sezmiştim zaten, anında cevap verdi o da. Sesinde yorgunluk, bıkkınlık, üzüntü, ne ararsan vardı.

"Birşeyler anlatmak ister misin?" dedim sessiz ve sakin bir tonda.

Yatakta doğrulup benim pozisyonuma geldi. Sırtını duvara dayadı ve gözlerini karşısındaki boş duvara kitledi.

"Hangi birini anlatayım?"

"O adam, kim? Ne istiyor senden?"

"Bundan iki sene önce, daha Berfin bile yokken bir ilişkim olmuştu. Kısa sürdü. Çünkü kızın hamile olduğunu öğrendim."

Gözlerim yanmaya başlamıştı. Tepki veremiyordum. Hiçbirşey hissetmiyorum artık, hiçbirşey.

"Korkma, biz kızla ilişkiye girmedik. O abisine karnındaki çocuğun benden olduğunu söylemiş. Abisi de şimdi benim peşimde. Kız nasıl yaptı bilmiyorum abisi kıza öyle güveniyor ki test bile yapmasına gerek kalmadı kıza inanması için. Burda birkaç kez tehditler aldım. Sonrasında taşındık, izimizi kaybetti. Avşa'ya gittik yazın. Peşimi bıraktı diye düşünmüştüm. İki senedir ortalıkta yoktu ama yine bulmuş beni. Nasıl oldu bilmiyorum. Bundan sonra temkinli olmalıyız Özge. O adamın ne yapacağı belli olmaz."

"Orçun, anlamıyorum. Böyle şeyler hep seni mi buluyor? Nasıl kurtulabiliriz bundan..."

"Bilmiyorum Özge bilmiyorum. Avşa bizim için güvenli ama sürekli orda kalamayız. Elbet İstanbul'a dönmemiz gerekecek. Seni görmesi hiç iyi olmadı hiç, bana gücü yetemiyor ama sana... Sen..."

Elimi sıkıca 'Seni yalnız bırakmam' der gibisinden tuttu. Az da olsa bana güven veriyordu.

"Bir sorum daha var." Belki alakasızdı ama sormam gerek.

"Efendim?" dedi derin bir iç çekerek.

"Hastanede beni hiç yalnız bırakıp gittin mi?" en usturuplu böyle sorabilirdim.

"Hayır, neden ki?"

"Emin misin?"

"Evet, yalnız bir kere ilaç almak için eczaneye gittim. Noldu?"

"Hiç, hiçbirşey."

Orçun doğru söylüyordu, şu kadarcık zamanda onun, sonucu karşısındakini üzecek olsa bile her zaman doğruyu söylediğini biliyordum. E ozaman, o mesajı atan kimdi? O adamın bir oyunumuydu yoksa?

Bunları kafamda kurarken bir el beni kendine doğru çekti. İtiraz etmedim. Göğsüne yaslanıp uyumak istedim, sadece bir gece. Huzurlu bir uyku.

Multimedia: Orçun