i just really love you'changlix

'8'

Changbin uzun zaman sonra ikinci defa sevgilisi sayesinde kesintisiz uyumuştu.

Felix ise uzun zaman sonra ilk defa uyku ilaçlarını kullanmadan uyumuştu.

Changbin, üzerinde bir ağırlık ile uyanmıştı. Elleri, Felix'in belindeydi, Felix'in kafası ise Changbin'in göğüsünde.

Changbin hareket etmemiş ve burnunun ucundaki saçların kokusunu içine çekmişt, günlerdir koklayamadığı o yumuşak saçları çok özlemişti Changbin.

Felix ise yavaş yavaş uyanmaya başlamıştı. Yattığı yerin rahatlığı ile alışkanlık olmuş gibi kafasını olduğu yere sürtmüş ve gözlerini açmıştı. Ellerinin altında hissettiği sert göğüsler ile hızla gözünü açmış ve kafasını kaldırıp Changbin ile göz göze gelmişti.

"C-changbin?"

"Bebeğim."

Felix olduğu yerden kalkmaya çalışmıştı fakat Changbin'in kolları kalkmasına engel olmuştu.

"Ya bıraksana beni."

"Neden?"

Felix bir süre düşünmüş ve aklına gelen kelimeleri yeni uyanmanın verdiği saflık ile zar zor birleştirip konuşmuştu.

"Biz sevgili değiliz Changbin. Aynı yatakta yatmamız bile yanlış olmasına rağmen yatıyoruz ve sen şu an bana sarılıyorsun. Sence bu ne kadar doğru?"

Changbin gözlerini kapatmış ve derin bir nefes alıp sevgilisini kırmayacak şekilde konuşmuştu.

"Yanlış olması umrumda değil. Ayrıca üstüme yatan sensin. Neden ben suçluymuşum gibi davranıyorsun? Sadece ellerimi, sarılmayı özlediğim beline koydum. Bunu bana çok mu görüyorsun?"

"Of Changbin. Bırak beni karnım aç."

Changbin istemeye istemeye Felix'i bırakmıştı. Felix altındaki Changbin'e sürtünerek kalkmış ve saniyelik kucağına oturup kalkmıştı.

Changbin gözünü kırpmadan sevgilisini izliyor ve her hareketi ile kendini tutmaya çalışıyordu.

Felix, Changbin'i nasıl çıldırtacağını iyi biliyordu. Bu hareketleri ile içten içe Changbin'i yakın zamanda affedeceğini belli ediyordu ama zavallı Changbin bunu anlayamayacak kadar sadece Felix'e odaklanmıştı.

Felix yataktan kalkmış ve hızla odadan çıkıp banyoya girmişti. Kapıyı kilitleyip yavaşca kıyafetlerini çıkartmış ve suyun altına girmişti. Yaklaşık 10-15 dakikanın ardından duştan çıkmış ve bornozuna sarılıp banyodan çıkmıştı. Hala yatakta yatan Changbin'e seslenmiş ve dolabın kapağını açıp kendine bir kaç kıyafet çıkartmıştı.

"Odadan çıkar mısın? Üzerimi giyineceğim."

Changbin sevgilisine bakarak yatakta doğrulmuş ve ayağa kalkıp derin bir 'off' çekmişti.

"Hiç görmediğim şey değil Felix. Önceden seni ben giydirirdim. Şimdi benden rahatsız oluyorsun. Cidden o kadar mı nefret ediyorsun benden? Ben... Ben asla senden nefret edemem. Sen neden beni bu kadar üzüyorsun? Ama boşver tamam mı? Yeter ki sen üzülme. Seni seviyorum. Bana ne dersen de. Seni gerçekten çok seviyorum."

Felix, kafasını eğmiş ve Changbin'e yaklaşmıştı.

"Senden nefret etmiyorum Changbin. Sadece bana biraz zaman vermelisin. Aynı şeyleri yapmandan korkuyorum. Beni çok kırdın, belki istemeden yaptın bunu bilmiyorum. Her gece bana yazdığın mesajları okurken ağladım. Peki sen? Neden beni ağlattın?"