Ruhum Sana Emanet

4.Bölüm -Bir Çıkış Yolu-

            Uras akşam olunca evine doğru yola çıktı. Yolda arkadaşı Murat'ı aradı. Murat liseden arkadaşıydı ve bunca sene dostlukları kardeşten öteydi. Akşam yemeğini birlikte yemek için sözleştiler. Murat baş komiserdi. İş hayatı oldukça yoğun olduğu için çok fazla görüşemiyorlardı. İkisi de bu yemek planı için vakit ayarlamaya çalışıyordu. Bugün buluşmaları Uras için de çok iyi olmuştu. Çünkü Ela'ya gerçekten yardım etmek istiyordu. Ondan etkilendiğine Şüphe yoktu. Fakat hislerinden emin olmak istiyordu. Ona acıyor muydu yoksa yaşadıklarından fazlasıyla etkilenmiş miydi. işte bu sorunun cevabını bilmiyordu...

            Uras restauranta Murat'tan önce varmıştı. Onu kapıda görür görmez ayağa kalktı ve kucaklaştılar. Siparişleri verdikten sonra sohbete başladılar.

            "- Demek önsezileri güçlü bir kızdan etkilendin öyle mi dostum yoksa seni etkileyen 22 yaşında ve cazibeli olması mıydı? 

                Uras şarabını yudumlamamış olmasaydı çoktan Murat'ın yüzüne püskürtürdü."-Ne ?" diye bağırdı fakat sesi sesi kısık çıkmıştı.  

                -Bu kadar anlattıklarımın arasından kızın güzel ve cazibeli olmasından etkilendiğim sonucunu mu çıkardın. Beni hiç tanımıyormuşsun gibi konuşuyorsun."

              "-Tabi ki seni tanıyorum. Benim de zaten şaşırdığım taraf bu. Etrafında onca güzel ve kariyer sahibi insan varken neden  o zaman Ela?"

             "-Bilmiyorum Murat...Onda beni çeken bir şeyler var .İlk gördüğüm andan beri  onu düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Bu daha önce hiç kimseye hissetmediğim bir duygu.

            Uras elleriyle başını ovuşturdu. Başı hafiften dönüyor, gözleriyle tek bir noktaya odaklanamıyordu. Galiba beşinci kadeh ona ağır gelmişti. Yüzünü yıkamak için lavaboya yöneldi, yüzünü yıkadıktan sonra bir süre aynada öylece kendine baktı. Bu haline anlam veremiyordu. Dışarı çıkan gömleğini pantolonunun içine koydu, üstünü başını düzeltip Murat'ın yanına masaya döndü...

            "-Ne yapacağımı bilmiyorum", diye mırıldandı "-Mantığım ve duygularım arasında kaldım ".

          "-Kendine çok fazla yükleniyorsun arkadaşım. Akışına bırak ve olacakları ondan sonra şekillendir... Bu arada Ela Hanım'la ne zaman tanışıyoruz?"

           "-Aslında ona yardımcı olabileceğini düşünüyorum. Çünkü ona en çok sıkıntı veren kimsenin ona inanmaması değil, o katilin yıllardır dışarıda rahatça dolaşıyor olması..."

           "-En kısa zamanda bir araya gelelim, elimden geleni  yapacağıma emin olabilirsin.

            "-Eminim zaten, artık eve gidelim mi?" Çünkü Urasın ayakta duracak hali kalmamıştı. Yine de  sallanmadan yürüyebiliyordu. Fakat yüzünde tuhaf bir gülümseme vardı ve bu halini gören Murat sesli gülmemek için kendini zor tutuyordu.. Arkadaşının koluna girdi ve bir taksiye binip eve doğru yola çıktılar....

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Bölüm Sonu.