Ruhum Sana Emanet

5.Bölüm -Güven Bana-

#Bölüm Şarkısı#
Emre Aydın - Soğuk Odalar

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Aradan bir hafta geçmişti bile. Ela randevu saatine 10 dk. erken gelmişti. Bekleme salonunda oturup sehpada duran dergilerden birini seçti. Bu bir moda dergisiydi. Bir an bu paçavraları sırf moda diye asla giymeyeceğini düşündü. Modayı pek takip etmezdi. Kendine yakışan her neyse bunları kombin yapar giyinirdi. Aslında öyle hoş vücut hatları vardı ki ne giyse yakışıyordu. O an da sekreter seslendi:

- "Buyurun Ela Hanım doktor bey sizi bekliyor" dedi.

Ela ilk günkü gibi heyecanla ve ağır adımlarla odaya doğru yürüdü. Uras Ela'yı kapıda karşıladı. Daha önce hiçbir danışanını kapıda karşılamamıştı. Bunun bir sebebi vardı. Çünkü Ela onun için özeldi.

-" Hoş geldin Ela " .

-" Hoş buldum Uras Bey " dedi. Ela resmiyeti seçmişti fakat yine de Uras'a bakarken gözleri farklı ışıldıyordu...

Uras istemsizce Ela'yı baştan aşağıya süzdü. Ondan etkilendiği her halinde belliydi. Uzun , kumral ve parlak saçlarına dokunmayı arzuluyordu. Fakat bu düşünceyi hemen kafasından attı ve konuya odaklandı...

-" Ne yaptın bu bir hafta içerisinde, nasıl geçiyor günlerin?"

-" Aslında çok monoton , evden işe işten eve ".

Ela üniversite biter bitmez iş bulabilmenin avantajıyla ailesinden ayrılmış İstanbul'a yerleşmişti. Burada tek başına yaşıyordu.

-" Peki Ela nerede kalmıştık en son? Sanırım ifadeni verip eve dönmüştün."

-" Evet ben o ifadeyi verip vicdanımı bir nebze olsa rahatlatmıştım. Fakat eminim ailem gibi polislerde bana inanmadı. Hatta benim deli olduğumu filan düşündüler. Biliyor musunuz zerre umurumda değil. Çünkü ben gördüm, ben yaşadım sadece o gün değil buna benzer bir olay daha yaşadım fakat kimseye anlatamadım. Çünkü bana inanan tek bir Allah'ın kulu yoktu."

-" Ben sana inanıyorum Ela, lütfen artık kendini yalnız hissetme. Ben her zaman senin yanındayım. Tabi sen de istersen. Başka bir olay daha yaşadım dedin anlatmak ister misin ?"

Ela bir an duraksadı ve Uras'ın yüzüne baktı. Ben sana inanıyorum derken gerçekten inanıyor muydu ? Yoksa sadece onu rahatlatmak için söylediği pembe bir yalan mıydı? Uras Ela'nın içini okumuş gibi tekrarladı:

-"Ben sana inanıyorum; güven bana .."

-"Lise son sınıftaydım; Türkçe dersinde öğretmenimiz bir hikaye okuyordu. Bütün dikkatimle onu dinliyordum. Çünkü sınavda bu okuduğu metinden soru soracağını söylemişti. O an yine kendimi görüntünün içinde buldum. Elleri dövmeli katili gördüm. Bu sefer görüntü kesik kesikti. Karanlık dar bir oda, işitme cihazı ve küçük bir çocuk. Kendime geldiğimde kabustan uyanmış gibiydim. Bir yerlerde bir şeyler oluyordu. Peki nerde ve kim tehlikedeydi. Öğretmenim halimi görmüş olacak ki; "Ela iyi misin? Kızım." dedi. Ben konuşamadım önce çünkü kalbim öylesine çarpıyordu ki sanki maratonda ki bir koşucu gibi nefes alıp veriyordum. Öğretmenim beni kolumdan tutup kaldırdı okulun lavabosuna götürüp yüzümü yıkadı. Ayakta zor duruyordum. O arada müdür ve birkaç öğretmen daha yanımıza geldi. Öğretmenim müdür beye; "Ailesini mi çağıralım hocam?" dedi. Biraz kendimi toparlayıp; "İstemiyorum öğretmenim şimdi geçer, daha iyiyim." dedim. Bizim okulun yan tarafında başka bir okul daha vardı. İşitme engelliler ilkokulu. İçimden bir ses orada kötü çok kötü bir şeyler olduğunu söylüyordu. Bir şekilde oraya gitmeliyim diye düşündüm."