PERİ KIZI {[FRED WEASLEY]}

Dumbledore'nin Ordusu

Aradan 1 ay geçmişti. KSKS öğretmeni olarak Umbridge gelmişti. Çok aptal biriydi. İnsanlara medeniyet öncesi cezalar veriyordu. Tam bir fareydi. Bu bir ayda Mia sürekli Fred ile geçiriyordu. Çok da eğleniyorlardı. George ise ikizimi elimden aldın be Mia diye yakınıyordu.

"Ben gördüm." diye cevapladı Harry'nin sorusunu Hermonie. Ah evet bugün Dumbledore'nin ordusu hakkında tartışılıyordu.

"Ben varım. Ne olursa olsun arkandayım Harry!" dedi Mia ve kağıda ismini yazdı.

"O zaman bende varım!" Neville'de gelip ismini yazdı. Sonra herkes gelip yazdı. Böylece Dumbledore'nin Ordusu kurulmuştu.

                                              •••
"Evet bugün patronus yapmaya çalışacağız. En güzel anınızı düşünün ve 'Expecto Patronum' diyin" Harry etrafta dolaşıyor ve yardım ediyordu.

Mia için kolaydı. Sonuçta animagus olmak için ilk önce patronus yapmak gerekiyordu. "Expecto Patronum" Mia sihirli sözcükleri söylediğinde siyah ucunda mor renkli bir taş bulunan asasından küçük bir tilki çıktı.

"Mia çok iyi... Hızlı öğreniyorsun!" diye haykırdı Harry.

Mia kafasını çevirdiğinde ikizlerin yapmaya çalıştığını gördü. Çok da zorlanmadılar. Sonuçta en eğlenceli anılar onlarda. Asalarından kır kurdu çıkan ikizler heyecanla yerlerinden zıpladılar. Hafif kıkırdadı Mia.

                                                 •••

Koşuyorlardı. Hızlı bir biçimde. Ölebilirlerdi işkence çektire çektire öldürürlerdi. Kızla kapıyı açtılar aşşağı çakılacakları sırada Hermonie bir büyü mırıldandı. Burunları resmen yere değiyordu. Sonra bıraktı.

"Burası neresi?"

"Harry Sirius nerede?" Mia etrafa bakınıyordu bir yandanda Harry'e soru soruyordu.

Birdenbire siyah dumanlar etrafa yayıldı. Mia ellerinin tutulduğunu hissetti.

Tekrar durdular. Olamaz. Ölüm yiyenler onları yakalamışlardı. Sağına ve soluna baktı Mia. Sağında Neville vardı. Solunda ise Hermonie.

Çırpınıyordu ama kifayetsiz. Hiçbir işe yaramıyordu.

"Kehaneti bana ver Harry." Harry kafasını arkadaşlarına çevirdi.

"Sakın verme Harry!"
"Şşşt, sesiz ol Longbottom." dedi Bellatrix.

Harry yavaşca Luscius'un eline verdi Kehaneti. Luscius ona saldıracakken Sirius geldi ve yumruğunu Luscius'un burnuna geçirdi. Kehanet yere düştü ve tuzla buz oldu.

Bu sefer Yoldaşlık gelmişti. Çocukları ölüm yiyenlerden kurtardılar. Herkes asasını almış asaya kuvvet savaşıyordu.

"İyi işti James!"

Birkaç büyü daha...

"Avada Kedavra!" büyü Sirius'a isabet etmişti. Kendi kuzenini öldürmüştü Bellatrix.

Mia gözlerini kocaman açtı. Kemere doğru koştu. Ama çok geçti. "Hayır... Hayır olamaz!" 

Remus Harry'i tutmuştu. Mia kemerin önünde dizlerini çökmüş ağlıyordu. Bu kadar neşe saçan, iyi yürekli birinin ağlaması...
Sadece kemere bakıp ağlıyordu Mia. Hareketsiz bir biçimde. Harry kalkmış ve Bellatrix'in peşine düşmüştü. Bellatrix'in tiz sesi koridorlarda yankılanıyordu. "Sirius Black'i öldürdüm! Sirius Bkack'i öldürdüm!"

"Yeter! Yeter!" kulaklarını kapattı Mia. Hiç birşey istemiyordu.

"Mia..." omzunda hissedilen el ile arkasına döndü. Fred'le karşılaşmayı beklemiyordu. Hızla ona sarıldı. O da bırakacak mıydı onu. Sirius gibi.

Genç kız kollarını boynuna doladı Fred'in. Genç oğlanda beline sardı kollarını.

Böyle bir şekilde bitirmek yoktu aklımda. Neyse bu bölümü sevdim. Bu arada Remus öğretmenlik yapmıyor. Öğretmenler yardım ediyor. Genelliklede Yoldaşlık karargahında oluyordu.
Öpüldünüz baays... 😘😘😘