SÜVEYDA

-Seninle İstanbul Yağmuru-

Müzikten alıntı;

"Ta uzak yollardan
Koştum geldim senin kollarına
İçimde yanan hasretinle ben
Baktım durdum senin yollarına
Sensizlik bir ölüm sanki
Haykırsam göklere
Artık yanımda beni benden çok seven
Dünyalar benim olsa yine de istemem
Yalnız sensin benim yüzümü güldüren
Nilüfer-Taa Uzak Yollardan"
~~~~~~~~
Hünkar bir süre sonra Ali Rahmet'in omuzunda mektupları okurken uyuyakaldı.Ali Rahmet Hünkar'ın uyuduğunu fark edince onu uyandırmamaya özen göstererek yavaş haraketlerle elindekileri aldı,onu kendine daha rahat bir şekilde yasladı ve Hünkar'ı izlemeye başladı.Onu ilk kez uyurken izlemenin huzurunu yaşıyordu.Hünkar sanki gülümsüyordu uyurken ,melek gibiydi.Ali Rahmet bir ömür hiç sıkılmadan onu izleyebiledi bu şekilde.Bütün hatlarını,yüzünün her detayını kalbine işledi.Bir süre sonra Hünkar'ın cebinin kenarından sarkan mendili gördü.Yavaşça eline aldı.Beyaz mendilde ikisinin baş harfleri işlenmişti.Ali Rahmet gülümseyerek yerine koydu ve hafifçe Hünkar'ın alnına bir buse kondurdu.Yol boyu izledi sevdiğini.Varmalarına yakın Hünkar hafif kıpırdandı ve gözlerini açtı.Gözlerini açar açmaz pür dikkat gülümseyerek onu izleyen Ali Rahmet le karşılaştı.

-Hünkar;Ali Rahmet

-Ali Rahmet;Efendim

-Hünkar;Ben ne zamandır uyuyorum,sen hep beni mi izledin

-Ali Rahmet;Evet seni izledini.Bayadır melek gibi uyuyorsun Yaman Hanım.Neredeyse geldik .

Hünkar toparlanıp yola baktı.Gelmek üzereydiler .Tekrar İstanbul'a kavuşacağı için üstelik bir de yanında sevdiği olduğun için çok heyecanlıydı .Onlar için yepyeni bir hayat başlıyordu.

Geldiklerinde hafif yağmur çiselemeye başlanmıştı.Toparlanıp el ele trenden indiler.Ali Rahmet'in elinde bir adres vardı,Ahmet yazmıştı .Konuştukları gibi önce oraya gideceklerdi.Adresteki kişi Ahmet ve Ali Rahmet'in ortak arkadaşıydı.Bir süre onda kalacaklardı,ne yapacaklarını planlayacaklardı.

Trenden indikten sonra ikisi de etrafı incelemeye başladı.İkisinde de tatlı bir telaş,mutluluk ufak da olsa korku vardı ama birbirlerinin ellerini sımsıkı tutmuşlardı.Birbirlerine güç oluyorlardı.Onlar el ele biraz yürürken yağmur hızlanmaya başladı.

-Ali Rahmet;Yaman Hanım bu yağmur daha da hızlanır hadi hemen eve geçelim de ıslanmayalım

-Hünkar;Şeker değiliz Ya Ali Rahmet erimeyiz hemen . Nasıl özlemişim memleketimi.Yanımda seninle bırak keyfini çıkaralım  biraz .Seninle İstanbul yağmuru ayrı bir güzelmiş

Ali Rahmet gülümseyerek Hünkar'ın elinden öptü ama yağmur hızlanmaya devam ediyordu

-Ali Rahmet ;Yavrum sonra çıkarırız keyfini bak gök gürlüyor insanlar kaçışıyor haydi gidelim

Hünkar bir anda Ali Rahmet'in elini bıraktı ve koşarak deniz tarafına gitmeye başladı.Gülümseyerek koşuyordu.Yağmur da iyice hızlanmıştı.Ali Rahmet Hünkar'ın peşinden koştu yanına gitti hemen

-Ali Rahmet;Yaman Hanım ne yapıyorsun

-Hünkar;Ali Rahmet rahat olsana biraz ben yağmurlu havayı çok severim.Baksana etrafına,denize .Kendimi hiç bu kadar özgür hissetmedim biliyor musun?

Hünkar mutlu mutlu anlatırken Ali Rahmet ceketini çıkarıp Hünkar'ı sardı

-Hünkar;Ne yapıyorsun Ali Rahmet sen ısılanacaksın

-Ali Rahmet;Zaten ıslandım Yaman Hanım.Sen hasta olacaksın ama .söz yarın her yeri gezeceğiz ama şimdi gidelim haydi

Hünkar Ali Rahmet'in ceketini yukarı kaldırdı ve Ali Rahmet'in de üstünü kapatmasını sağladı.Birbirinlerine sokulup koşarak evi bulmaya çalıştılar.Kağıt biraz ıslandığı için adres okunmuyordu ama Ali Rahmet ezberlemişti ,bir şekilde evi buldular.Kapıyı çaldıklarında Umut  (Arkadaşları) hemen onları içeri aldı.Sırılsıklam olmuşlardı