SÜVEYDA

-Seni Seviyorum-

Müzikten alıntı;

"Sarar ayazı gül kokusu
Nedir ki derdin senin.
O cilve naz? Gözün dili ne?
Gider bak aklım benim.

Gelip de geçme gönül kapımdan
Yürek bu Nar da açar
Deşip de girme göğüs inine
İçime sevda kaçar..."

Hirai Zerdüş-İçime Sevda Kaçar
~~~~~~~~~~~~
-Hünkar: Ama, korkuyorum Ali Rahmet. Babamdan korkuyorum.Bunu öğrenirse ki mahvoldum demektir.

-Ali Rahmet:Korkma Hünkar biz kötü bir şey yapmıyoruz ki.Birbirimizi seviyoruz.Baban da hayatında tatmıştır sevgiyi,elbet anlar

Hünkar Ali Rahmet'in tuttuğu elini çekti.Elinin tersiyle yaşını sildi.

-Hünkar:Sen babamı tanımıyorsun Ali Rahmet.Onun özellikle bu konularda ne kadar sert olduğunu,bana neler yaptığını bilmiyorsun.

-Ali Rahmet:Sana neler yaptı ki baban?

-Hünkar:Bunları konuşmayalım.Yani en azından şimdilik.Babamın geçmişinde yaşadığı herkesten gizlediği bazı olayları var.O olaylardan mıdır nedendir bilinmez,çok serttir.Resmen kendini kaybediyor,yani neler yapabileceğini aklımız almaz.Hele bu durumdayken,biz batmışken size sığınmışken seninle aramda bir şey olduğunu duysa iki katı mahvoluruz

-Ali Rahmet:İyi de Hünkar alınma ama sizin bu noktada olmanızın sorumlusu sen değilsin ki bizzati baban.Bizim yaptığımız da yanlış bi şey değil.Ben seni gözümden sakınırım,kalbimdeki en hassas en temiz duygularımı sana açtım,tertemiz seviyorum ben seni.Hiç sevgi kirletir mi,nefret kirletir,sertlik kirletir...

-Hünkar:Haklısın haklısın da.Keşke herkes hayata senin baktığın gözlerden bakabilse.Ben senin içinde kötülük olmadığını tabii ki biliyorum.Zaten tüm bunlara rağmen,kendi duvarlarımı yıkıp duygularımı sana açtıysam içindeki temiz sevgiyi gördüğüm,ona tutunma ihtiyacı hissettiğim içidir,ama korkuyorum.Bunun felakete dönüşmesinden korkuyorum,o yüzden belki de hiç kirletmemek,başlamamak en iyisi

Hünkar çantasını topladı ve masadan kalktı.Merdivenlerden inmek için dönecekken Ali Rahmet ayağa kalkıp kolundan tuttu,hafif kendine doğru çekti.Anın ani haraketi ile göz göze bir süre kaldılar.

-Ali Rahmet:Böyle mi gidceksin Yaman Hanım?Bu merdivenlerden benim koluma girmeden mi incekesin.Daha hiç başlamadan,daha hiç yaşamadan silip atmacak mısın?O kadar kolay mı?Sevgi bu mu?Hani açmıştın içini,yıkmıştın duvarlarını kaçacak mısın duygularından

Hünkar kolunu kurtardı ve gözlerini Ali Rahmet'ten ayırmadan;

-Hünkar:Ben duygularımdan kaçmıyorum,zaten sana açtım.Ama gerçeklerden de kaçmıyorum.Sonunu görebiliyorum.Filiz'in yanına gideyim,çıkmıştır okuldan.Hoşçakal Ali Rahmet.Yine konuşalım lütfen anla beni

Ali Rahmet ağzını açıp bir şey diyemeden Hünkar gitti.Ali Rahmet arkasından bir süre baktı,masaya tek başına oturdu ve açıp Hünkar'ın ona hediye ettiği kitaptan şiiri okudu;

"Değişir yönü rüzgarın
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir..."

Hünkar Filiz'in okuldan çıkışına yetmiş,yanında Ahmet'i görmüştü.Hızlıca yanına gitti.

-Hünkar;Yürü Filiz eve gidiyoruz