SÜVEYDA

-Geldim Ben Hünkar-

Müzikten altını ❤️;
"Sevgilim umut oldu her şeyim
Mabedim bahar gözlü sevdiğim ,
Sevgilim hayat boyu senleyim
Resminle geçer sensiz günlerim .

Yüreğim atsın hep senle
Düşlerim kalsın hep senle
Kaderim olsun hep senle
Beklerim hep bekleyeceğim "
Bekleyiş-Günay Acar✨
~~~~~~
Arada iki gün geçmiş bu süre zarfında Ali Rahmet 'te Hünkar 'da mecbur kalmadıkça odalarından hiç çıkmamıştı.Sürekli birbirlerini düşünseler de hiç görememişler ve kimseye tek kelime konuşmamamışlardı.Sadece Hünkar babasına Bursa'ya gitmek istediğini söylemiş,hatta yavaş yavaş hazırlıklara başlamıştı.

Ali Rahmet'in odasından nerdeyse hiç çıkmaması,Ahmet'le bile tek kelime konuşmaması artık ailesini iyice telaşlandırmıştı.Kimsenin elinden  bir şey gelmiyordu.Aynı şekilde Filiz ve Zuhal Hanım da Hünkar için endişeliydi.Hünkar'ın Bursa'ya gitmeye karar verdiği Hikmet'ten duymuşlar ve şok yaşamışlardı .Defalarca sormalarına rağmen Hünkar'dan hiç cevap alamamışlardı.

Hünkar her şeyi içine atmaktan çok bunalmıştı.Onun için Filiz okula gittiğinde,odada tamamen yalnız kaldığında eskiden yaptığı gibi defterine içini dökmeye başlamıştı.Her şeyi ona yazıyordu.Hayatta en çok istediği şeyin sevdiği ile el ele yeni hayatlarına koşması olmasına rağmen nasıl bundan vazgeçemeye mecbur bırakıldığını,Ali Rahmet'i kaybetmekten nasıl korktuğunu,ondan ayrılırken içinde kopan fırtınaları her şeyi yazdı.Yazdıkça rahatladı.Yine yazarken Filiz odaya daldı.Defteri görür gibi olmuştu ama Hünkar hemen kaldırdı akan yaşlarını sildi

-Filiz;Abla iyi misin?Konuş benimle artık abla.Ne oldu da Bursa'ya gitmeyi kabul ettin.Anlat artık çok endişeleniyorum lütfen

-Hünkar : Anlatacak bir şey yok Filiz.Ben gidiyorum.Ali Rahmet'le ayrıldık.Olması gereken buydu.Düşündüm ve bizim sürdürmeyeceğimize karar verdim.Gidip okuyacağım .

-Filiz;Abla herkese yutturabilirsin bunları ama ben kanmam .Gözünün içindeki o parıltıyı gördüm çünkü.Ali Rahmet abiden vaz geçmeyeceğini biliyorum.Onunla gitmek istediğini her şeyden çok istediğini biliyorum lütfen anlat bana

-Hünkar;Filiz gerçekten çok işim var.Bavul hazırlayacağım.Artık dönüşü yok birazdan trenim kalkacak gidiyorum.Şu kağıda senin için adres yazdım.Bu adrese mektup gönderebilirsin.Lütfen gönder,ben de göndereceğim

-Filiz;Abla neden yapıyorsun kendine bunu.Konuşalım  çözülebilir belki

-Hünkar;Filiz yeter lütfen

Filiz daha fazla üstüne gitmenin fayda sağlamayacağını anlayınca odadan çıktı.Hünkar ağlaya ağlaya bavulunu toplarken Ali Rahmet'in ve İkisinin resmini gördü.Uzun uzun baktı.Ali Rahmet'in yüzünü okşadı.Sonra İkisinin anılarını somutlaştıran kıymetli eşyaları topladığı anı kutusunu açtı.İçinde Ali Rahmet'in verdiği kitap,mektup,göz yaşını sildiği mendil,kalan gül tohumları ve ona dair her şey vardı.Onları incelerken yaşadıkları güzel günler geçti gözünün önünden.Fotoğrafları da özenle kutuya yerleştirip kutusunu bavuluna gizledi.Defteri koymayı unuttuğunu farkına varmadan bavulunu kapattı.O sırada kapı çaldı gelen Zuhal Hanımdı

-Zuhal Hanım;Kızım hazırsın galiba.Gidiyorsun yani.Bak Hünkar bu hayatta sevdiğin yoldan gitmek kadar mühim bir şey yok kızım.Sevdiğin yol,bir Sevda yoluysa o kişiyle-

-Hünkar;Annecim lütfen muhakak söyleceklerinde çok haklısın ama böyle olması gerekiyor.Herkes için en iyi benim Bursa'ya gitmem.

-Zuhal hanım ;Peki kendin kızım.Senin için de en iyi yol bu mu?Ben ömür boyu ızdırap Çek,istemediğin bir hayatı sırtlan istemiyorum Hünkar.Mutlu ol istiyorum