Assaulting Heaven

Chapter 15

Good morning! I'm really sorry for the slow update. Thank you for waiting...

Pagdating na pagdating ko sa NAIA, I immediately grab a taxi para mabisita si Papa sa hospital. Mabuti na lang at nakarating ako ng ligtas kahit na tila wala ako sa sarili. Kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko. I'm panicking already at hindi na nagiging maganda ang pakiramdam ko.

Pagkakita na pagkakita niya sa akin ay sinalubong niya ako ng napakahigpit na yakap. Ngayon ko lang siya nakitang ganito, she looked so vulnerable at halatang ilang araw na siyang hindi nakakapagpahinga ng maayos.

"Ma, how's Papa? Does his vital signs and condition are stable?"

"He's stable na dear pero until now hindi pa siya nagigising. Ang sabi ng Doctor your father is too old, mahina na ang katawan niya kaya kailangan niyang makapangpahinga ng maayos at mailayo sa stress. At kapag daw mangyari ulit ito ay maaaring hindi na makaligtas ang papa mo."

Pagkatapos niyang magsalita ay natulala na lang siya at biglang napaiyak. My mother is losing herself, she loses her composure at hindi ako sanay na ganito siya.

"We already lost everything anak, ang lahat ng pinaghirapan namin ng papa mo ay nawala na parang bula. I don't know what to do anymore. Pinilit naming isalba ang mga natira pero hindi na talaga kinaya ng kumpanya."

Napipilan ako sa narinig. How did this happen?

I thought okay ang lahat at walang nagiging problema but I was wrong all along.

"Paano ito nangyari mama? Noong nakaraan lang ay narinig ko pang naclose niyo ang deal sa isang major investor."

" Your father's secretary have been stealing away the money. There are checks na hindi dumadaan sa amin ng papa mo. Kasabwat niya pa ang personal attorney natin. I don't know how did they get the signature of your father and noong malaman namin baun na sa pagkakautang ang kumpanya."

I feel numb by hearing this news, ni wala man lang akong kaide ideya sa mga problemang kinakaharap ng mga magulang ko.

"Nahuli niyo ba sila ma? Did you get anything from them?" Puno ng pag-asang tanong ko.

Mahinang umiling si Mama. I wanted to cry but I can't, walang luha ang gusto lumabas sa mga mata ko.

"Heaven dear, what shall we do? Unti unti ng nauubos ang mga ari-arian natin at ilang stockholders and investors na ang nagpaplanong magpull out ng shares nila. Walang may gustong tumulong sa atin miski na ang mga relatives ng papa mo?"

Sa totoo lang wala akong maisip na plano para malusutan ito. My mind went blank by just hearing the news.

"Let me think about it mama but for now kailangan mo munang umuwi at magpahinga. I don't want you to get sick. Ako muna ang magbabantay kay papa total nandito naman si Manang Cilia upang samahan akong magabantay."

Mahinang tango lang ang isinagot niya at niyakap muli ako ng mahigpit. I wanted to cry but I can't. Hindi ito ang tamang oras para maging mahina ako. My family needs me and I need to think fast bago maging huli ang lahat. I don't want my parents to suffer like this. 

"Don't worry ma, everything will be alright. I will do everything in my power para hindi tuluyang mawala ang mga pinaghirapan niyo ni papa."

I really want to console my mother pero iyon lang ang naiisip kong sabihin. I am new to this, hindi ko alam kung saan ako magsisimula. They didn't let me handle the company's matter dahil nandiyan pa naman daw sila para pamahalaan ito. But the question is hoe about now? I am the only one they can lean on. Kaya ko bang tuparin ang mga binitawan kong salita? I can... right?