Be my Life Partner [[ Completed ]]

Episode 7

Zawgyi ***

"လက္လွလွေလးေတြက အခုေတာ့အသားမာေတြတက္ေနၿပီ..ငါ့ညီရဲ႕"

အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပံုျဖင့္ေျပာေနေသာ ရႊိဳင္ဂ်င္အားၾကည့္ရင္း အယ္လ္ဖီျပံဳး၏။ ျပံဳးသည္ဆိုေသာ္လည္း အသက္မပါေတာ့ေသာ၊ ေအးစက္ေနေသာအျပံဳး။

"ကြ်န္ေတာ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ကလို ကေလးေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ..ကိုႀကီးရ"

ပလက္ေဖာင္းထက္ ေဘးခ်င္းကပ္လမ္းေလၽွာက္ေနရာမွ အယ္လ္ဖီအား လွမ္းၾကည့္မိရင္း ရႊိဳင္ဂ်င္သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္သည္။

တည္ၿငိမ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားက ေရခဲရိုက္ထားသကဲ့သို႔၊ မ်က္ဝန္းညိဳေလးတို႔၌ အရင္လို ေႏြးေထြးျခင္းအရိပ္အေယာင္မ်ား ကိန္းဝပ္မေနေတာ့သည့္အျပင္ တင္းတင္းေစ့ထားပံုရေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွ အသက္ဝင္ေသာ ရယ္ေမာျခင္းအလၽွင္းမရွိေတာ့ေပ။

ေလာကဓံသည္ လူတစ္ေယာက္ကို ဤသို႔ေျပာင္းလဲေစတတ္၏။

"ေရာက္ၿပီ..ဒီေနရာပဲ"

စကားေျပာရင္းဆိုရင္းျဖင့္ အယ္လ္ဖီ အသစ္ဝယ္ထားေသာ ကြန္ဒိုသုိ႔ေရာက္လာေသာေၾကာင့္။

"ဝုတ္..ဝုတ္..ဝူး"

တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ အေျပးခုန္တက္အုပ္လာေသာ အေမႊးတဖားဖားျဖင့္ ေရႊေရာင္ေကာင္ႀကီးေၾကာင့္ ရႊိဳင္ဂ်င္ တံခါးဝမွာပင္ အေတာင့္လိုက္ႀကီးရပ္ေနမိ၏။

အယ္လ္ဖီမွာ ထိုေရႊေရာင္ေကာင္ႀကီး၏ ေရွ႕၌ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းကုတ္ေပးေနကာ ျပံဳးရင္းဆို၏။

"ငါ့အကိုအိမ္ခဏပဲ သြားတာပါကြာ..မင္းက ငါ့ကိုသတိရေနၿပီေပါ့..ဟုတ္လား..ဘရူႏို..ရုပ္ႀကီးကလည္း"

ဘရူႏိုမွာ အယ္လ္ဖီ၏လက္အား လၽွာျဖင့္လ်က္လိုက္ၿပီး ရႊိဳင္ဂ်င္အား ခုန္အုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ရႊိဳင္ဂ်င္ထိတ္လန္႔ေနၿပီ။

"အယ္လ္ဖီေရ..လုပ္ဦး..မင္းေကာင္ႀကီးက ငါ့ကို လွမ္းကိုက္မလို႔လား"

တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ အေတာင့္လိုက္ႀကီးရပ္ကာ အကူအညီေတာင္းေနေသာပံုစံေၾကာင့္ အယ္လ္ဖီ တဟားဟား ေအာ္ရယ္မိေတာ့၏။