Be my Life Partner [[ Completed ]]

Episode 24 [ Final ]

Zawgyi ***

အယ္လ္ဖန္ သတိေမ့ေနသည္မွာ တစ္ည တိတိ ရွိၿပီး အယ္လ္ဖီလည္း အနားတြင္ အခ်ိန္မျပတ္ေစာင့္ေနေလသည္။

မစား၊မေသာက္ပဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ အနားတြင္သာ ငူငိုင္စြာျဖင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနပါေသာ သခင္ေလးအား ၾကည့္ရင္း ဖီးလစ္မွာ စိတ္မေကာင္းေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ ဘာမွဝင္ေျပာခြင့္မရွိ။

"အဲ့ဒါက ဘာလဲ"

အခန္းထဲ ဖီးလစ္မွာ ပန္းကန္တစ္ခုကိုင္ကာ ဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အယ္လ္ဖီေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ႏိုးလာရင္ စားဖို႔ ခရုဆန္ျပဳတ္ပါ သခင္ေလး"

အယ္လ္ဖီက အလိုမက်စြာ ၾကည့္ရင္း သူ၏ မ်က္မွန္ကိုင္းႀကီးအား ပင့္တင္ကာ ေျပာသည္။

"ခရုက ဒဏ္ရာ ျပန္ရင္းတတ္တယ္..မျဖစ္ပါဘူးေလ ငါကိုယ္တိုုင္သြားလုပ္မွပဲ..မင္းက ဒီမွာေစာင့္ေန..သူသတိရလာရင္ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းလာေျပာ"

ဖီးလစ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေလသည္။

"သခင္ေလးက ခ်က္တတ္ရဲ႕လား"

အယ္လ္ဖီသည္ ဖီးလစ္အားတစ္ခ်က္သာ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ဘာမွျပန္လည္မေျပာျပပဲ  အက်ႌအား တံေတာင္ဆစ္အထိ ေခါက္တင္ကာ ထြက္သြားေလၿပီ။

အယ္လ္ဖီ ထြက္သြားတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ဖီးလစ္မွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္အနားသို႔ သြားထိုင္ကာ တိုးညႇင္းစြာ တိတ္တခိုး အသံျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။

"ဂိုဏ္းခ်ဳပ္..ထလို႔ရၿပီ..သခင္ေလးအခန္း အျပင္ကို ေရာက္သြားၿပီ"

ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿငိမ္သက္စြာ ေမ့ေျမာေနေသာ အယ္လ္ဖန္မွာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ဖြင့္ၾကည့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည္မွာ သူ မဟုတ္ေတာ့သည္အလားပင္။

"အား..ကြ်တ္စ္..ကြ်တ္စ္..ေညာင္းလိုက္တာကြာ..ငါအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မလို႔ပဲ..ကိုယ့္ကိုယ္ အတင္းကို သတိကပ္ထားရတယ္"

ထို႔ေနာက္ အယ္လ္ဖန္မွာ အေညာင္းဆန္႔ရင္း ထပ္ေျပာျပန္သည္။

"မင္းအၾကံမဆိုးဘူး ဖီးလစ္"

အယ္လ္ဖန္မွာ ေမွာင္ခိုေလာက၌ က်င္လည္ေနသည္မွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေနေလၿပီး အေသးစား ေသနတ္ဒဏ္ရာတို႔ကို မမႈေတာ့ပါေလ။