ADA

&Olum Bi Ses Kes&

Multi= DAMLA

İki saattir temizlik yapıyoruz anasını satayım. Hayır. Ne bu ? Tatil mi?İşkence mi? Sonunda temizlik bitince su içmek için bardağı kaldırdım.

"Ahhhhh!!! Hangi mal yaptı lan bunu?" biri bardağın kulpunu kırmış. Kırılmamamış gibi gösterip ayağamı düşmesini sağlamıştı.

"Şakalar diyarıma hoş geldin Meraklı."dedi ego yığını. Meraklıymış. Gösteririm ben ona!

Ayağım ağrısına karşın sinirlenmedim. Derin nefes alıp Öykü'yle birlikte sahile indim. Akşamı iple çekiyordum.

Sahile giderken Deniz'de bizle geldi. Öykü'yle attıkları kaçamak bakış sonrası

"Ya bağcığım cözüldü siz gidin ben yetişirim."dedim. İkisi de sırıtıp ilerlediler.

O an birine çarptım. Tahminlerime göre bir BOZ AYIYA!

"Ya önüne baksana kör müsün?!"dedim.

"Ben mi körüm? Önüne bakmayan sensin kızım!"Başımı kaldırınca ufak çaplı şok geçirdim. Bu ne lan? İnsan mısın olum sen?

Hayatımda gördüğüm en yakışıklı varlık karşımdaydı. Hayır çikolata markasının üstüne resmini koysalar satış rekoru kırarlar. Oha lan?!

"Demek satış rekorları kırarlar?"dedi gülümseyip

Gülüşünü yerim senin been! Bi dakka ya!! Ben sesli mi düşündüm

"Yoo yok öyle bişey."dedim. Allam niye bu kadar REZİLİM?

"Daha demin öyle dedinde."dedi sırıtıp

"Yanlış duymuşsundur."dedim ve yürümeye başladım. Bu kadar yakışıklı olması haksızlık.

Kolumun çekilmesiyle arkama döndüm. Taş varlık bileğimi tutuyorrr!!/OOOOO

"Tamam atarlanma, ben Emre."dedi. Of çekip ona döndüm

"Damla."dedim. Ama çok tatlı lan ATAR DA YAPAMIYOZ.

Yürümeye başlayan taşın arkasından koştum.

(Evet arkadaşlar bu hikayede taşlar yürüyebiliyor.)

"Nereye?"dedim,

"Bütün gün seninle kalmam gerektiğini bilmiyordum Damla."dedi sırıtıp.

"Ne yaparsan yap be!"dedim. Sahile indim. Hmm bizimkilerin tuttuğu üç şezlogdan birine yerleştirip malzemelerimi üstümü cıkarıp suya doğru ilerledim.

Beni dikizleyen bir grup erkek gelip sırıttı

"Naber güzelim?"dedi biri

Takmadan suya girecekken biri kendine doğru beni çekti

"Güzel kızsın bebeğim acaba benim olur musun?" dedi. Ve direkt olarak tokat attım.

Yüzü ve gözleri koyulaşınca korkmadım değil ki o anda yanıma Emre geldi.

"Damla'ya mı yavşıyosunuz lan?!"dedi. Aman da aman beni de korurmuş.

"Damla bu fıstıksa evet "diyip sırıttı. Valla mal bu ya. Valla mal

"İyi o zaman"dedi Emre ve yumruklamaya başladı. Tek vuruşunda yere dusen çocuğa arkadaşları yardım ediyordu.

(Uu beyler mikemmel Emre boksör aslında)

Kavgayı nihayet ayırınca Emrenin kaşının patlamış olduğunu gördüm.

"Gelin buraya siz daha ne göstereceğim??!"diyen emreyi sonunda susturdum

"Olum bi ses kes lan!"dedim. Bana öldürücü bakışlar gönderdi.

Olum ne? gerizekalı !!

"Yani.. Teşekkür ederim."dedim mahçupça gülümseyip

Nefesini dışına verdi ve çatılmış kaşlarını normalleştirdi.

"Önemsiz."dedi. "Kaşın patlamış."dedim.

"Bunu onlara ödeteceğim."dedi. "Yapmak zorunda değildin."dedim.

"Ne?"

"Bana yardım etmek zorunda değildin."dedim imalı imalı.

Bikaus hi is e centılmın

"İnan her kız için aynı şeyleri yapardım."dedi. Yav he he bakışlarımı atarken önümden gidecek olan Emre'nin arkasından bakakaldım.

Çok taş ve cool boy'umuzun kaslarına bakmadım tabiki.

"Biliyor musun Damla?"dedi. "İnsanları dikizlemekte yavşamak gibi hoş bir davranış değildir." dedi. Tabiki kızardım

ONA BAKTIĞIMI GÖRMÜŞTÜ!

"Ama bu kaslar için -kaslarını gösterdi- ayrıcalık tanıyabilirim."dedi göz kırptı ve baraka kısımlarına doğru gitti.

KIZARMIŞ OLAN BENİM DÜŞÜNDÜĞÜM TEK ŞEY: Gerçekten çok tatlı olmasıydı.

Saçmalama Damla! Kimse Supernatural aşkın olan Dean kadar olamas!

Evet iç ses sana hak veriyirim.