ADA

Piç Kurusu

Multimedya:Kayalıklarda bi adet Damla.

Damla'ya yetişememiştim. O şerefsiz.. lanet olsun! Ne olurdu ki gururuma yenilip olacakları damla'ya anlatsaydım?

Keşke söyleseydim. Keşke geç kalmasaydım.

Tek umudum vardı. Buraya gelip saklanacak ve Damla'yı kurtaracaktım! Tek UMUT

Omzunun yaşlanmasına aldırmayarak Damla'yı daha çok sardım.

"Sakin ol" diye fisıldadım.

"K-korkuyorum." dedi. Titreyen çıplak bedeni daha çok yapıştı bana.

Damla'yı kollarım arasına aldım.

O iğrenç elbisesinin yırtık olduğunu gördüm. Üstümdeki t-shirt ü çıkarıp Damla'ya giydirdim. Kucağıma alıp bu lanet olası barakadan çıktım.

Bizim barakaya geldik. Kapıyı açtım. Damla'yı yatağına bırakırken gözlerini bana çevirmişti.

Tanrım nolursun onu bir daha ağlatma! Dayanamam.

(Evet yazarınız romantik. Ama ben bile sıkıldım burda benden)

"B-beni y-yanlız bıra-kma l-lütfen." dedi.

Kekeliyordu. Bu kadar seni korkutmuş muydu o herif?

Yana kaydı. Yanına uzandım. Uyumasını bekledim. Böylece sabah uyanınca her şeyi unuturdu değil mi?

Ama bi sabah olsun Emre denen P*ç kurusu bana hesap verecekti. Onunda fişi kesilecek!

Saçlarını okşamaya başladım ve çok geçmeden ona has kokusuyla uykuya daldım.

€&%&€&%€&&€-%

Gözlerimi açtım saat 5 gibiydi. Çok erken kalkmıştım.

Aslında kalkmamıştım Damla Hazretleri. Beni yataktan düşürmüştü. Kalktım ama yatakta Damla yoktu?!

Koşmaya başladım. Nerede olabilir diye düşünürken iskelede birini gördüm. Salak salak yürüyen birini. Damla! Kayalıklar bölümüne gidiyordu.

Ne?! Hemen koşup ona yetişmeye çalıştım. Yanına varınca yavasladım. Elindeki çakıyla yere bişey kazıdı.

Çakıyı kenara fırlattı ve kendini denize doğrulttu

Hayır buna izin vermem!

Tam kendini atacakken tuttum. Çığlık atmaya başladı. Durmadan.

"Damla dur. Sakin ol!" dedim.

"Korkmuyorum korkmuyorum korkmuyorum korkmuyorum..." diye sayıklamaya başladı.

"Evet korkmuyorsun."

"Öl-mek istiyorum."

"Ben varken buna izin yok."dedim. Sarıldı.

" Damla sakinleş."dedim

"Bu.. kamptan hemen ayrılacağım. Ayrılmalıyım. Aklımı kaçırıyorum."

Kamptan mı ayrılacaktı?

"Hemen mi?"

Daha fazla konuşamadı ve telefonunu açtı.

"Bana bir söz ver Ege.. Bu olayı kimse bilmeyecek. Söz ver."

"Ama-

"Söz ver. Lütfen buna ihtiyacım var"dedi göz yaşlarını silip

"Söz veriyorum." dedim. O zavallı ve korkmuş dostumun yalvarması en son isteyeceğim şeydi. Telefonda birkaç tuşa bastı ve aynı yavaş adımlarla eve gitti.