Karanlık Hayat (ZOMBİ)

Bölüm 9

Evin önü sakindi ama gelmeyecekleri anlamına gelmezdi. Vakit kaybetmeden başka bir yere gitmemiz şarttı. Evin dış kapısının önünde durduk. Kızlar camda bekliyorlardı buse evden dışarı çıktı sağa sola bakınmasının ardından koşarak dış kapıya geldi ve kapıyı açtı. İlk Taner ardından ben ardından da Kenan arabayı içeri soktu. Bahçe yeterince büyüktü arabaların hepsini aldı.

Arabaları boşaltmadan içeri geçtik ve salondaki masaya oturduk. Söze Taner girdi ve ;

“Artık burasıda güvenli değil şehirdeki aç zombiler buraya kadar çıkmaya başladı. Bence şehir dışına çıkalım nüfus buraya göre çok daha az belki de virüs bu kadar yaygın değildir.”

Masada ilk başta kimseden ses çıkmadı daha sonra Burak lafa girdi ve;

“Ailemiz Çanakkale da isterseniz oraya gidebiliriz hem kalacak yerimizde var”

Aklıma başka bir fikir gelmiyordu. Kimseden itiraz gelmedi. Lafa bu sefer ben girdim ve o zaman sabah çıkalım akşam arabaların farları çok dikkat çekebilir.

Arabaları hazırlamaya başladık evde işimize yarayabilecek ne var ne yok topladık her şeyi kamyona koyduk. Eve geçtik bugün nöbeti Caner, Burak, Handan ve Şeyma tutacaktı. Odama çekildim ve uykuya daldım.

Saat sanırım gece 3 gibiydi kapıya vurma sesiyle uyandım. Burak kapıda evin etrafında yaklaşık 50 yakın zombi var. Gittikçe sayı artıyor bizim burada olduğumuzu fark etmediler ama sabah buradan çıkmamız oldukça zorlaşacak gibi bir an önce bir şeyler yapmalıyız.

Burak’a herkesi kaldıralım salonda toplanalım yalnız kimse ışık açmasın fark edilmeyelim dedim ve hemen odadakileri de kaldırdım ve salona indim. Yaklaşık 5 dakikaya kadar bütün herkes indi. Kimi elindeki kullanamadıkları telefonun flaşı ile kişi ise el feneri ile indi.

Herkes toplandıktan sonra konuşmaya başladım; ”sanırım şehirde aç kalan zombiler buralara gelmeye başladılar. Bir an önce kendimize daha güvenli bir yer bulup buradan uzaklaşmamız lazım. “

Aslında nereye gideceğimizi de bilmiyorduk Caner ;”Nereye gideceğiz peki?” diye sordu. Bende henüz bir fikrimin olmadığını ama bir an önce buradan çıkmamız gerektiğini yolda güvenli bir yerde durup karar veremiz gerektiğini söyledim. Herkes odasına doğru yöneldi 15 dakika sonra herkes salondaydı.

Mutfaktaki erzakları da aldıktan sonra bütün malzemeleri kamyona minibüse doldurduk. Bizde arabalara yerleştik kamyona ben Kenan ve Bilal abi bindik minibüse Taner Sevgi Hale diğerleri de Clio ya bindikten sonra  Nuri kapının kilitlerini açtı zombiler araba seslerini duyduktan sonra bize doğru yönelmeye başladı.

Bilal abi silahını aldı ve devam etmemize engel olacak zombilerin işini bitirdikten sonra öde ben arkamda Taner ve ardından Caner gelecek şekilde yola devam ettik.

Şehrin 300-500 Metre yakınlarında kenarda durdum etrafta her hangi bir tehdit gözükmüyordu. Arkamdan diğer arabalarda durdu ve herkes indi hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlamıştı. Herkes arabadan indi. Herkes şaşkın gözlerle bir birlerine bakıyorlardı.

Caner Çanakkale’ye gidelim hem Burak’ın, Handan ve Şeyma benim Ailem orda kalacak yerimizde var.  Başka kimsenin bir fikri ve itirazı olmadığı için kabul ettik ve aynı şekilde arabalara binerek devam ettik Bu sefer en öne Caner geçti ve yola devam ettik.

Boğaz köprüsüne girdiğimizde facia ile göz göze geldik. Kaza yapmış arabalarla doluydu arabaların sanırım Virüse yolda yakalanmışlardı. Aralarından zikzak çizerek de olsa ilerledik. Avrupa yakasındaki zombi sayısı sanırım daha fazlaydı.

Yaklaşık bir saat sonra İstanbul dışına çıkabildik. Şehir dışı daha sakin gibiydi Fakat otoyolda kaza yapmış arabalarla doluydu.