Karanlık Hayat (ZOMBİ)

Final

Bir kaç kilometre sonra yolun sonuna gelmiştik yol kaza yapan arabalardan dolayı tıkalıydı. Hepimiz durduk ve arabadan indik. Etrafta hiç bir tehdit görülmüyordu ama yol açılacak gibi değildi.

 Ne yapacağımızı düşünürken bir helikopterin bize doğru yaklaştığını fark ettik. El sallayıp bağırmamıza rağmen durmadı. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Aradan beş dakika geçtikten sonra bize doğru gelen iki tane askeri aracı gördüm sanırım kurtulmuştuk. Yanımıza bir asker kıyafetli kişi geldi ve kendini tanıttı.

 Buraya 1 kilometre uzaklıkta bir askeri bölgenin güvenlik altına alınıp zombilerden kurtulmak için bir tim kurulduğunu ve buradan hemen gitmemiz gerektiğini söyledi etraftaki arabaları biraz hareket ettirdikten sonra arabaları döndürdük ve geldiğimiz yönden devam ettik.

  Askeri araçları 5dakika takip ettikten sonra bölgeye geldik arabadan iner inmez kapıdaki nöbetçiler silahı bize doğrultup arkamıza dönüp ellerimizi başımızın üstüne koymamızı söylediler çaresizlik den her dediklerini yapıyorduk. Halimizi anlatmaya çalış sakta bizi dinlemiyorlardı.

 Ellerimizi de kelepçeledikten sonra bizi sürükleyerek klinik gibi bir yere götürdüler her birimizi bir sandalyeye oturttuktan sonra en son kolumda bir acı hissettim uyandığımda demir parmakların arkasındaydım.

 Yanımda bizim grup vardı ve onlarda baygındı.5 dakika içinde herkes ayıldı. Herkes bir birine şaşkın gözlerle bakarken kapıda bir asker belirdi ve;

"Yapılan kan tahlilleri sonucunda kanınız da bir bulunamadı. Bura hakkındaki bilgileri size birazdan gelecek arkadaşım bilgi verecek " 

Dedi ve yanımızdan ayrıldı.

Beş dakika sonra yanımıza başka bir asker geldi ve bizi içerden çıkardı ve bölgeyi gezdirmeye başladı gezerken de bölge hakkında bilgiler verdi. 
"Öncelikle bölgeye hoş geldiniz burada saklanmaktan çok dışarı çıkacağız kadın erkek fark etmeden eğitim vereceğiz.

Haftaya şehre inip operasyona başlayacağız burada yaklaşık 1000 e yakın asker var eğitim dün başlamıştı ama arabalarınızda bulduğumuz silahlara göre çokta geri sayılmazsınız 1 saat sonra. Tam bu noktada ders başlıyor "

Aradan 1 hafta geçti ve operasyon vakti gelmişti.  Herkes 4 erli gruplar halinde başlayacaktı ve her grup görev bölgesinde kendine güvenli bir ev yapıp geceyi orda geçirecekti.  Grupların olduğu listeye baktım . Grupta tanıdık kimse yoktu 157 numaralı aracın başına gittim.

Görev arkadaşlarımla tanışmamın ardından arabaya bindik görev bölgesine doğru ilerledik. Bölgemize geldiğimizde etraf sakin gözüküyordu. Arabadan indim etrafa bir göz attım.

 Gözüme geceyi geçirebileceğimiz bir ev kestirdim bina 10 katlıydı ve bölgedeki en yüksek binalardan biriydi en üst katın güvenli olabileceğini düşünüp orayı ele geçirmeye karar verdik ve başarıyla ilk görevimizi tamamladık çokta zor olmadı sadece yolumuza 13 zombi çıktı saat 17:00’e  yaklaşıyordu.

Bu günlük bu kadar yeteceğini düşündük ve geceyi evde geçirdik.  Sabah saat 08:00 gibiydi. Sokağa çıktık etraf temiz gözüküyordu etrafı dolaşmaya başladı bir arka sokağa girdik sokak ağzına kadar zombi doluydu. Kaçmaya başladık her sokaktan zombi çıkıyordu en son bir sokağa girdik sokak çıkmazdı arkamızda sürüsüyle zombi vardı.

Önümüzde yüksek bir duvar vardı. Burayı çıkmaya çalışırken bile zombilerin yemi olurduk başka bir kaçış yolu ararken bir anda bir kurşun sesi ve bacağımda bir acı hissettim sağıma baktığımda ateş eden görev arkadaşım Selçuk’ tu.

Kurşunun etkisiyle yere yığıldım ve bütün görev arkadaşlarımın beni bırakıp duvardan çıkmaya çalıştığını fark ettim zombi sürüsüyle aramada santimler kalmıştı hiç düşünmeden silahı belimden çıkarıp çenemin altına dayadım…