Lan Wangji yumuşakça gözlerini kırpıp kendisine seslenen çocuğa döndü.
Gözlerini üzerinde gezdirdi ve konuşmasını bekledi.
"Seni iki gündür hiç görmedim. Abin ilgilenmen gereken şeyler olduğunu söyledi. Ne oldu?"
Wei Wuxian ona biraz daha yaklaştı ve omzunu küçük bir hareketle okşadı.
"Yine mi hasta oldun?"
Wangji onun soğuk ellerinden kaçmak istiyordu ama bunu yapacak gücü de kendisinde pek bulamadı. Wei Wuxian ellerini alnında ve yanaklarında gezdirdi. Daha sonra geri çekilip omuz silkti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ateşin yok. Sorun ne? Lan Zhan böyle bakma bana konuş."
Lan Wangji, soğuk ifadesini korudu
"Bir sorun yok. Yapmam gereken işler var."
Wei Wuxian dudak büzüp ellerini arkasında birleştirdi. Tatlı bir çocuk gibi görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ehh Lan Zhan.. bana söyleyebilirsin. Arkadaşız sonuçta."
Lan Wangji karşısındaki adamın her hareketinde daha da eriyordu ve artık karşı koymak gittikçe zorlaşıyordu.
"Gitmem lazım."
Ona daha fazla bakmadan hızla uzaklaştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
