[TW: Attempted Rape]
SAKKI wanted to comfort the manager, pero natatakot din siya na baka mamali na naman ito ng pagkakaintindi sa mga kilos niya. Walang tigil na umaagos ang mga luha sa mga mata nito, he's nose were red and his eyes were swollen. Pulang pula na din ang buong mukha ni Allan, tanda na lasing na ito.
She felt suffocated, pero alam niya na hindi siya basta basta makakalabas dahil nakaharang sa may pintuan ang manager, maliban nalang kung palalabasin siya nito. She sighed heavily and dropped her gazed on the floor while fidgeting her fingers and biting her lower lip hard.
"Pwede pa naman tayo maging magkaibigan?" she tried to ask, pilit niyang itinatago ang panginginig ng boses niya dito.
"Natatakot ka ba sa akin?" sarkastikong tanong nito sa kanya, inisang lagok nito ang alak na hawak nito habang nakatingin sa kanya. "At kaibigan? Malabo. Hulog na hulog na ako sayo, Sakki. I won't accept that." madiin na sabi nito.
"Then, what do you want?" she asked, her voice was begging. Nag-uumpisa na din siyang maluha sa klase ng pag-uusap nilang dalawa ni Allan. Idagdag pa ang takot na nararamdaman niya, lasing ang taong nasa harap niya. Who knows if he'd hurt her? Kahit magsisigaw pa siya dito hindi siya maririnig sa labas!
"Alam mo kung ano ang gusto ko. Ikaw." nasapo ni Sakki ang noo at inihilamos ang mga palad sa mukha niya.
Allan is totally out of his mind! Hindi alam ni Sakki, kung ito na ba talaga ang totoong ugali ni Allan sa likod ng pinapakita niyang kabaitan sa kanya o nagkakaganito lang ang lalaki dahil lasing ito!
"You can't have me." mahinahon na sagot niya rito. Allan smirked and glared at her.
"Ahhh... Damn that Alistair! Paano kung patayin ko nalang kaya siya? It's not that hard to stab him with a knife." nababaliw na sabi nito. He was pouring another shot of liquor in his glass. May kinuha ito sa bulsa niya, a tablet that she can't name.
"You can't do... that." nanghihina na sagot niya sa lalaki. Nakatutok ang mga mata niya sa tableta na inihalo nito sa alak na nasa baso.
"Trust me... I can. Just so I can have you. Sakki..."
Umatras si Sakki habang umiiling sa lalaki na nasa harapan niya at nakangiti na parang sinaniban ng demonyo sa katawan. This is not the Allan she knew, he was different! Far different from the Allan she knew.
"I can do anything and everything to have you. Kaya kong maging kriminal para sa'yo!" Allan shouted while pointing his finger on her. Napapapikit si Sakki sa bawat madiin na sigaw ng lalaki, she was silently praying to God to help her escape from this shit hole.
Umupo si Allan sa isang mono block chair na nasa gilid ng pintuan, naka dekwatro ito, namumungay na ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya. Sakki can hear her heart beating insanely fast, nanginginig ang buong katawan niya.
"I'm sorry... Looks like I scare you." his voice become gentle and sweet all of a sudden. He then started to laugh. "I didn't meant to say that... I'm just drunk? I guess."
"Kumalma ka na ba?" mahinang tanong ni Sakki sa lalaki. He look at her and smile. The smile that Allan used to show her. The smile that she trust the most. Kumalma si Sakki at nilapitan ang lalaki, he tapped his shoulder lightly. "Patawarin mo ako, kung hindi ko kayang suklian ang nararamdaman mo. Even there's no Alistair in my life right now. I won't still entertain you. Kasi aalis din ako, hindi ako magtatagal dito."
"Where are you going?"
"Japan. Babalik kami sa Japan ng kapatid ko."
"Maiiwan din pala si Alistair dito? Hmm... how about we celebrate that? Here drink this one. Don't worry about the tablet, it's just a simple candy. It won't harm you." he smiled at her innocently.
