Five Days |𝐘𝐎𝐎𝐍𝐊𝐎𝐎𝐊|

One

Geldiği hastane de, arkadaşı için yaptığı kısa ziyaretin ardından dönüş yoluna çıkmıştı renkli saçlı genç.

Geçtiği koridorda, duvara tutunarak yürüyen birini görünce adım hızını yavaşlatmış ve onun bir kaç adım arkasından yavaş yavaş yürümeye devam etmişti.

Siyah saçlara sahipti ve normalinden daha fazla zayıf duruyordu. Gerçekten zorlanarak yürüdüğü her halinden belliydi ve eğer yere düşerse, kafasını vurma ihtimaline karşı yavaşca onun arkasından yürüyordu Jungkook.

Ve tahmin ettiği olmuştu. Önündeki beden, sendelerken düşmemek için tutunacak yer aramış ama duvardan başka bir şey bulamamıştı.

İşte tam o sırada Jungkook zaten az olan mesafeyi hızla kapatıp, bir elini karşısındaki adamın beline dolamış, diğerini ise tutunsun diye önüne uzatmıştı.

"Hey, iyi misin?"

Duyduğu sesler, tıpkı eski filmlerdeki ses kaliteleri gibi geliyordu kulağına Yoonginin. Kesik kesik ve boğucu.

Cevap verecek ve bayılmamak için daha fazla direnecek gücü kendinde bulamayınca, birinin onu tutmuş olduğu güvencesi ile kendini bırakmıştı.

Jungkook, yardım etmeye çalıştığı adam gözlerini kapatırken onu yavaşca, incitmek istemezcesine kucağına almış ve koridorda ilerlerken herhangi bir hemşire aramıştı.

Şükür ki, kucağında küçücük kalan beden ile ilerlediği koridor sonunda, bir hemşir görmüş ve kucağındaki bedenin, göğsüne yaslı yüzünü göstererek konuşmuştu.

"Koridor da birden bayıldı"

Hemşir, gördüğü yüz ile üzülmüşcesine dudağını büzerken, bir kaç metre ötesindeki kapıyı işaret etmişti.

"Odası orası. Lütfen yatağa bırakın ve teşekkür ederiz"

Jungkook, hiçbir şey demeden sadece kafa sallamış ve yeşil mi, mavi mi karar veremediği kapının önüne gelerek zoraki kulpu açmıştı.

Kucağındaki bir kaç kilo patates kadar ağırlığı olan adamı yatağa bırakırken, neredeyse kemiklerini hissediyordu.

İşte ilk defa o zaman girmişti, günlerini geçireceği o odaya.

Yeni bir Fic 💃

Ama angst ಥ◡ಥ

Başlayalım o zaman ✨🍫

Kurgu ve genel olarak her şey için fikirlerinizi, yorumlarınızı bekliyorum.

Yoonkooku sevin ಥ◡ಥ