Վստահություն (կամ Black World, գիրք 2)

Գլուխ Ա

Մին Յունգիի կյանքի անբաժանելի մասն են կազմում...

Կինն ու երեխաները։ Բայց դե էս պատմության մեջ գլխավոր դեր ունի միայն Յունգիի տունը, որն ասես դարձել է.

- Տունս լրիվ ձերն եք սարքել։ Եկեք ես էլ գնամ, դուք հանգիստ ապրեք, - մեկ էլ։ Մին Յունգին լրիվ բիձուկ է, ինչպե՞ս չի Սենան նկատել։

Ու ոնցոր թե բիձուկին չեն լսում։ Ավելին.

- Պա՜պ, - վազում է խոհանոցից նոր դուրս եկող ու մանդարին ուտող հոր մոտ Ջեունը՝ ձեռքում թափահարելով թղթից պատրաստած նավակը, - տես՝ Ջիմին հյոնն ինչ է պատրաստել։

- Ջիմին հյոնին ասա՝ նստի վրան ու քշի իրենց տուն, - ու տղայի մազերն է խառնում։

- Հեյ, բիձուկ, - իսկ երկրորդ հարկից իջնում է Սենան, ով լսել էր ամուսնու փնթփնթոցը, - մեծանու՞մ ես, թե՞ վաղուց ես էդպես բիձուկ եղել, ուղղակի չեմ նկատել։

- Ես մեծ մարդ եմ, բայց դեռ բիձուկ չեմ, - հայացքով հետևում է խոհանոց գնացող կնոջը։ Անգամ գնում հետևից՝ կանգնելով դռների արանքին, հետևելով յուրաքանչյուր քայլին։ Հիմա Սենան ջեռոցից հանում է տաք բլիթները։ Իդեպ՝ Ջինը ժամանակին բարձր է գնահատել դրանք, ինչը մեծ բան է, - կարող է ուզում եմ կնոջս հետ առանձնանալ, է՞ս ինչ է։

- Գնա նստիր տղերքի կողքին, մեծ մարդ, - ծիծաղելով, բլիթները ջեռոցի գլխին դնելով, մոտենալով ամուսնուն, նայելով աչքերին, ձեռքերն այտերին դնելով ու վայրկյանական համբուրելով ամուսնու շուրթերը ու շարունակելով ժպտալ։ Գործողություններ, որոնք Մին Յունգին զգալ ու տեսնել է ուզում ամեն օր։

Բա դու էդպիսի՞ն էիր, Մին Յունգի.

- Էս ձեր կողքի տանը մարդ կա՞ մնացող, - պատուհանից դեպի այդ տունը նայելով որոշում է իր մասին հիշեցնել Հոսոկը։ Այ թե ով է մեծացել, էդ Հոսոկն է։ Նախկին էներգիան կամաց-կամաց լքում է, իսկ տեղը գալիս է Չեջու գնալու ու մի երկու... կյանք էնտեղ ապրելու ցանկությունը։ Իդեպ՝ Յունգին էսքան ժամանակ միայն մեկ անգամ է նրան ուղարկել Չեջու։ Որովհետև《օ՜, դու առանց ինձ չես կարող》Հոսոկի խոսքերը լավ էլ ճիշտ էին ժամանակին։ Կարգուկանոնի պահպանման առաջին գրավականը հենց Չոն Հոսոկն է, ինչը շատ վատ է. Չեջու գնալու բոլոր շանսերը միշտ հասնում են մինիմումի։

- Հա՜, - լսվում է խոհանոցից Սենայի ձայնը։

Մին Յունգին զարմացած է։ Ուշադիր չի եղել.

- Հա՞, - ու ընկերոջ հետ նայում է դուրս։

- Ես էլ գա՞մ, - Ջիմինը, ով նոր նավակ էր պատրաստում՝ արդեն դեղին թղթից։ Իդեպ՝ պատրաստելու ընթացքում լեզուն դուրս էր եկել բերանից։ Տեսարան, էլ դու սուս, - թե՞ հետաքրքիր բան չկա։