Վստահություն (կամ Black World, գիրք 2)

Գլուխ Զ

Եթե Մին Յունգիին ժամանակին ասեին, որ ամուսնանալուց հետո տղերքը լցվելու են իր տուն, դժվար թե համաձայնվեր։ Եթե ժամանակին Սենային ասեին, որ Յունգին նմանվելու է չար թզուկի, դժվար թե համաձայնվեր ամուսնությանը։

Եթե հնարավորություն լիներ երկար մտածելու համար ամուսնանալու մասին, միևնույնն է ամուսնանալու էին։ Բոլորն էլ գիտեն, որ շանս չկար։ Բայց երբ Հոսոկը մտածում է էդ հնարավորությունների մասին՝ համեմատելով իրեն ավագ ընկերոջ հետ, աշխատացնում է ուղեղի բոլոր մեխանիզմները, որովհետև Շենսին գործ չունի իր հետ, իսկ ինքը՝ Տրիադայի։ Ավելի լավ էր ամուսնանար սրճարանի մատուցողուհու հետ, քան մաֆիայի դստեր։ Հա, սրճարանի։ Հոսոկը մի երկու անգամ է եղել էդ սրճարանում։ Զուսպ, համեստ, գեղեցիկ ժպիտով աղջնակ էր, ում մի տեսակ անգամ պաշտպանություն էր պետք, որովհետև էդ սրճարան մտնողները միշտ չէին իրենց չափերի մեջ լինում։

Դա էական չի։ Էական է էն, որ ուղեղի մեխանիզմներն աշխատեցնելով էլ ոչ մի ելք չի գտնում։ Իսկ եթե զայրացնի ու ուղարկի Չինաստա՞ն։ Ահա, հետո կորցնի սեփական գլուխը։ Ելքը չի երևում, իսկ《թունելի վերջում լույս է երևում》արտահայտությունը դառնում է հասարակ միֆ։

Յունգին էլ իզուր չհիշատակվեց։ Որովհետև էլի եկել է։ Եկել է փրկություն գտնելու.

- Ցույց տուր, որ թշնամի չես, - խորհուրդ է տալիս Սենան՝ գրկին Ջիուն, տղերքի հետ հյուրասենյակում է։

- Փորձել եմ, ատամներն է ցույց տալիս։ Վարդագույն արքայադուստր, փֆ, - թեք քմծիծաղով, - հենց հպարտությունն էլ կրակն է գցելու։

- Հպարտությունը միայն ինքնապաշտպանության միջոց է, Հոսոկ-շի, ցույց տուր, որ անհրաժեշտության դեպքում կողքին ես, ատամնե՞րն է ցույց տալիս, ոչինչ, միջոց գտիր հանգստացնելու համար, - հանկարծ կանգ առավ, նայեց դստերը, հիշեց, հետո անհարմար ժպտաց, - միայն թե ոչ ընկերոջդ նման։

Յունգիին հանգստացնելու միջոցը Սենան լավ է հիշում, մոտեցող Յունգին էլ, ով մի հոնքն է բարձրացնում՝ նույնպես հիշելով, ու դստերը գիրկն է առնում.

- Հա չէ՞, ոչինչ հիմա չպիտի ընկերոջս նման անեմ, - քմծիծաղով, - բերելը, կապկպելը,《կփոշիացնեմ》արտահայտությունը Տրիադայի մոտ չի անցնի։

Հիմա ժպիտով է հիշում։ Հա, Սենան շատ վաղուց է ներել Յունգիին, բայց հեչ էլ հաճելի հիշողություն չէ.

- Էսսա կփոշիացնեմ այ, - խիստ Յունգի՞։ Ահա։ Էդ շրջանը հիշել չի սիրում։

- Իսկ եթե անկեղծ, հպարտ մարդուն բան բացատրելը դժվար է։ Ինքնապաշտպանությունը ասես պողպատե վահանի պես բան լինի։ Կպահի ու չի հանի, մինչև որ լիարժեք չհասկանա, որ վստահել կարելի է։ Չգիտեմ՝ մտքներին բան կլինի, թե չէ, բայց համ գիտակցությունդ տեղը պահիր, համ էլ մոտեցում գտիր։