Երեկվա օրը շատ էր լարված։ Անչափ լարված։ Ջիմինը Յուջոնին բարեհաջող տուն հասցրեց, քիչ էր մնում անգամ գիշերելու մնա, որովհետև《կարո՞ղ է մնամ գիշերելու... հաստա՞տ կարող ես մնալ... ես կարող եմ լինել քո գիշերվա թիկնապահը》։ Բայց դե վերջում《Ջիմին-շի՛》զայրացած բղավոցը փչացրեց ամեն ինչ, որը շատ սուր էր ու իսկապես տհաճորեն ծակեց ականջը։ Դրա համար էլ պարզ դարձավ. Հեռանալը ճիշտ տարբերակ է։ Համ էլ Յուջոնն էստեղ կապ չունի։ Թե իսկապես վտանգված է, վտանգված է հաստատ Յունգին ու իր ընտանիքը։ Ինչը կանխել է պետք։
Կանխել հետո, բայց էդ օրն ուղղակի էլի ու էլի տեղեկացրեց Յունգիին։ Պարզ էր մի բան. Անհրաժեշտ է մեծացնել պաշտպանությունը.
- Յոնջունին խաբար արա, - հաջորդ օրը աշխատավայրի իր սենյակում տեղեկացնում է Յունգին՝ Ջիմինին, - թող էդ Իլհունի մասին տեղեկություն փորփրի։ Ես դրանց ուղեղը դեռ կլվանամ։
- Դու ավելի լավ է Սենայենց պաշտպանությունը կազմակերպի։
- Շատ ե՞մ բանը մի անգամից չհասկացող երեխայի նման, Ջիմին, - հոնքերի տակից նայելով։ Լարվածությունը բոլորի սրտերում է բույն դրել։
- Բան չասացի, - հանձնվելով։ Վիճելու հավես չկա։ Իսկապես չկա։ Անցած անգամն էլ է հիշում։ Վիճելուց ոչ մի օգուտ չկա։ Միևնույնն է՝ Յունգին սպասող տեսակ է։
Ամեն ինչ կարող էր գոնե մի աստիճանով ցածր լարվածություն ունենար գոնե Հոսոկի համար, բայց նրա գլխացավանքներն էլ նորմալ թիվ են կազմում, էս հարցն էլ իր հերթին։ Դրա համար էլ տղերքի հետ չի հիմա։ Մի կողմից նրանց《ու՞ր ես》զանգերը, մյուս կողմից էս, ասել նրա, հիստերիկը, որ չի կարողանում մի տեղ հանգիստ նստել։ Թե՝ գնում եմ հյուրանոց․
- Հիմա լսրի ինձ։
Մինչև լսելը պարզաբանեմ։ Շենսին հյուրանոցում ապրել չի կարող, ստատուսը, այն է՝ մաֆիայի դուստր լինելը նրան դա թույլ չի տա։ Բայց իհարկե դա հիմա նրան չի հետաքրքրում, որովհետև կանայք ստեղծված են հիստերիկայի համար՝ առանց երբեմն ծանր ու թեթև անելու իրավիճակը։ Իրավիճակն էսպիսին էր․ Հոսոկը, Շենսին, երկնաքերի շքեղ բնակարանն ու Շենսիի հիստերիկան ու《ինձ ոչ մեկի տված ոչինչ պետք չէ, հյուրանոցում կմնամ, հանգիստ գործերիդ գնա։ Ոչ մեկս պարտավոր չենք հոգ տանել կամ վերահսկել մյուսին։ Ես իմ, դու՝ քո համար》արտահայտությունը։ Մի բան էր ընդամենը բաց թողել՝ կանգնած բնակարանի շեմքին։ Իդեպ՝ մտնելով միայն Հոսոկը տեղեկացրեց, որ էստեղ է մնալու։ Երկու հաստագլուխ թիկնապահները մի քայլ անգամ չէին հեռանում։ Հոսոկը հասկանում էր, որ դա պետք է, անվտանգություն է, և այլն, բայց անգամ նա, ում գլխի համար հաստատ Սեուլի《հեղինակությունները》պատրաստ կլինեն միլիոնավոր դոլլարներ վճարել, թիկնապահներով ման չի գալիս։ Բայց դե հո ինքն ու Շենսին նույնը չե՞ն։ Պիտի դիմանա։ Բայց հիստերիկային չդիմացավ։ Դուռը չխկացրեց թիկնապահների վրա ու զայրացած հայացքը տեղափոխեց դեպի․․․ թու՜, կին ասել չի ուզում։ Դեպի օրիորդ Շենսին, ով ձեռքերը կրծքին ծալեց ու նայեց ուղիղ, էլի աչքերին։ Հայացք փախցնելու ժամանակը չէ։ Ուղղակի դրսից լսվում են հաստագլուխների դխկոցներն ու բղավոցները, որոնք հենց Շենսին էլ դադարեցնում է՝ չինարենով։ Դժվար էլ տեղի լեզուն սովորի։ Ցանկություն էլ չկա․
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Վստահություն (կամ Black World, գիրք 2)
FanfictionՎերջում ամեն բան լավ է լինում: Եթե լավ չի, ուրեմն դեռ վերջը չի: Playlist (երաժշտացանկ) - https://www.youtube.com/playlist?list=PLfvjqIHQCvwEbbj0xCCHDhOh2GUEtmZ2u
