Հարվածը միշտ գալիս է էնտեղից, որտեղից չէիր սպասում: Իրականում միշտ չէ: Մանավանդ էս անգամ, երբ բոլոր ուղղություններում ապահովված է անվտանգությունը:
Հետաքրքիր է մի բան՝ միշտ փոթորկից առաջ լռություն է լինում: Բայց էդ լռությունը, թերևս, շատ է հարվածում նյարդերին:
Օֆիսում, որտեղ Յունգին, համենայն դեպս, չէր կարող չերևալ, բավականին լարված դրություն էր: Լուրերը աշխատողներից թաքցնել չի ստացվի: Բոլորն ինչ-որ բանի էին սպասում, բայց իրենք էլ չգիտեին՝ թե ինչի: Մանրամասնություններ չգիտեին, գիտեին, որ Չոնսուն կորել է: Նրա ֆունկցիաներն իր վրա է վերցրել ոչ թե իր հոր, այլ հենց Յունգիի կողքին այդ հինգ տարին աշխատող գործընկերներից մեկը: Բավականին ծանր բեռ էր իր վրա վերցրել՝ այդքան տարվա սխալ տվյալներից հետո աշխատանքը շտկելու նպատակով:
Մյուսներն իրենց տեղերում էին: Ու երբ փոթորիկն սկսվեց, բոլորն իրենց տեղերից բարձրացրին գլուխները՝ հասկանալու համար փոթորկի բնույթը:
Տղերքը չսխալվեցին, փոթորիկը եկավ Իլհունի տեսքով, չնայած շատերը նրան դեմքով չէին ճանաչում: Այդ աշխատողները պարզապես զարմացած նայում էին՝ մտածելով, թե ինչ նպատակներով է եկել սույն տղամարդը, ինչ գործ ունի նրանց տարածքում, ինչու է այդքան վստահ քայլում ու... ինչպե՞ս է անցել անցակետը:
Նա իսկապես քայլում էր վստահ, ուղիղ դեպի Յունգիի գրասենյակը, քայլում էր ասես կատարել է հայտնի《եկա, տեսա, հաղթեցի》խոսքի բոլոր կետերը։
Թերևս եկավ, մնացյալը իր և Յունգիի ձեռքերում է։ Թերևս տարբեր ելքերի տարբերակներով։
Յունգին, թերևս, լուրը ստացել է։ Աշխատողների' ինչպե՞ս է անծանոթը անցել անցակետը հարցը պարզ պատասխան ուներ. Յունգին սպասում էր։ Ինչպես սպասում էր TS-ի կողքի շենքի տանիքին պատսպարված Ջեյ-Հոփը։ Զենքը ձեռքին.
- Մին Յունգի, - թիկնապահները մնում են դրսում' հսկելու։ Յունգիի Միսո քարտուղարուհու կողքին։ Ով վախից կուլ է տալիս կոկորդի խանգարող գոյացությունը, - Չոն Իլհուն, հաճելի է ծանոթանալ, - Յունգին մի պահ զայրանում է։ Ներսում։ Էսպիսի... վերաբերմունքն սպասելի էր, բայց զայրացավ։ Մի քիչ էլ զայրույթի հետ անհանգստություն կար։ Իլհունը ձեռքն է պարզում։ Յունգին ձգում է թեթև ժպիտ, երևի' քմծիծաղ, ու նույնպես ձեռքը մեկնում։ Ձեռքսեղմման ամրությունը, թերևս, չի նշանակում ամուր գործընկերություն, այլ' կտապալեմ։
- Նմանապես, - նմանապես սուտ, - վաղուց էի սպասում, համեցեք, - ձեռքով ցույց տալով աթոռը։
- Օհ, դուք է՞լ, - քմծիծաղով, - ես էլ եմ շա՜տ երկար սպասել։
- Դե եթե այդպես է, անցնենք բուն թեմային, - կտրուլ փոխելով դեմքի արտահայտությունը, - ի՞նչն է բերել ձեզ այստեղ։
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Վստահություն (կամ Black World, գիրք 2)
FanfictionՎերջում ամեն բան լավ է լինում: Եթե լավ չի, ուրեմն դեռ վերջը չի: Playlist (երաժշտացանկ) - https://www.youtube.com/playlist?list=PLfvjqIHQCvwEbbj0xCCHDhOh2GUEtmZ2u
