Վստահություն (կամ Black World, գիրք 2)

Գլուխ ԺԳ

Յունգին իսկապես չէր կարծում, որ ամեն ինչ էսպես կխորանա։ Չէ, Յունգին սպասում էր, որ անցյալի ստվերները դժոխքից դուրս կգան, նա դրանում համոզված էր, բայց երբ դժոխքի ստվերներն իրենց հետ գերանդիներ են բերում, նա հասկանում է, որ ինտուիցիան դավաճանեց։ 

Երբեմն խնդիրների մեջ թաղվելով, չես էլ հասկանում՝ ինչպես է ժամանակն անցնում։ Երբեմն էլ խնդիրների մեջ թաղվելով ժամերն ես հաշվում, թե երբ պիտի պայծառ օրերի ժամանակը գա։

Չէ, Յունգիի օրերը շատ չեն մռայլ, երկինքն է մռայլ՝ ձյուն է գալու, չնայած Սեուլը ձյուն միշտ չի տեսնում։ Յունգին չի հասկանում ուրախ է, թե չէ։ Օդը գոնե մի քիչ կմաքրվի։ Կանցնի թոքերն ու կսթափեցնի։

Ուղղակի Մին Յունգին չի կարող չսթափվել, որովհետև կորցնել սթափությունը կնշանակի կորցնել բոլոր հիմքերը գիտակից մտածելակերպ ունենալու։

Յունգիին դեռ անհրաժեշտ է սթափ մտածել, որովհետև պաշտպանելու շատ բան կա, պաշտպանելու շատ մարդ կա, որոնց պաշտպանել խոստացել է դեռ տարիներ առաջ։ Ասա, որ նա չի կարող պաշտպանել, ու Յունգին կթքի երեսիդ։ Որովհետև քո կարծիքը զրո է, որովհետև զրո չէ《ընտանիքի》կարծիքը, որի անդամների հետ ինչի միջով ասես չի անցել։

Տան իր աշխատասենյակում ինքն է, Չանյոլն ու Հոսոկը։ Յունգին կանգնած է պատուհանագոգին հենված, փոքր բազմոցի թիակին նստել է Հոսոկը, Չանյոլը նստած է աթոռին։ Ու բոլորն էլ հասկանում են, որ ինչքան որ հնարավոր է լուծել խնդիրը, այնքան էդ խնդրի լուծումը բարձրագույն մաթեմատիկա է, որից գլուխ հանում է միայն Նամջունը, ով հիմա զբաղված է․

- Ինձ պետք է, որ դրա տունը խուզարկվի։ Հնարավոր է մի ձգան, մի բան գտնենք։

- Տունը խուզարկելու համար ինձ գրավոր թույլատվություն է պետք, - Չանյոլը, - այն էլ ինձ չէ, ոստիկանությանը։ Իսկ դա էդքան էլ հեշտ չի։

- Դիմում կգրենք, ի՞նչ է եղել, - Հոսոկը։

- Ու ո՞նց ես ձևակերպելու դիմումդ։

- Թալանել են տունս, կամեռաները ֆիքսել են գողին, անուն-ազգանուն-հայրանուն․․․ - մի պահ լռեց, - բայց չէ, մանկապարտեզ է դառնում։ Թող Յունգին մենակ մի անգամ մտնի ոստիկանություն, թույալտվությունն էլ կլինի, տունն էլ երկու րոպեում կխուզարկված։

Յունգին լռում է երկու հայացքների ներքո․

- Հյոն, - Հոսոկը, - դու գիտես՝ ես ինչ նկատի ունեմ։

- Առանց դրա հնար չկա՞, - ձեռքը տանելով դեմքին, - զզվում եմ։

- Նա չի մերժի, ընդհակառակը՝ մի հատ էլ գոհ կլինի։