အပိုင်း-41💜

2.8K 295 63
                                    

#Uni#

"ဒါဆို ယုန်ပေါက်ကိုလဲ လာတွေ့တာလား..''

"အစက အိမ်မက်ထင်ပေမဲ့ ခုjimin shiပြောမှတကယ်ဆိုတာသိရတာ..''

"ဆိုမီက သိပ်စိတ်ထားကောင်းတယ်မလား..''

"အင်း...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆိုမီ..မင်းရှိနေတာမမြင်ရပေမဲ့ jimin shiနဲ့ငါ့ကို ကယ်ခဲ့လို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...''

ယုန်ပေါက်က ဘယ်ကိုကြည့်လို့ကြည့်မှန်းမသိ အခန်းတစ်ခန်းလုံးကိုကြည့်ရင်းပြောနေလို့

"ယုန်ပေါက်...ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ..''

"သူ ဘယ်နားရှိလဲမသိလို့ အဲ့တာ..''

"Haaaယုန်ပေါက်ရယ် ဆိုမီကခုမရှိတော့ဘူး..သူက ကိုယ်တို့ကိုစိတ်ချပြီး..ဘဝသစ်ကိုကူးသွားပြီ..''

ပြောတော့ ခုနကလို မျက်နှာငယ်နဲ့မဟုတ်ဘဲ ထီပေါက်တဲ့သူလို ထရပ်ပြီး

"တကယ်လား...''

လက်ကကျောက်ပတ်တီးစည်းထားလို့ မဟုတ်ရင် လက်ခုပ်တီးပြီး ထတောင်ကမလားမသိ...တကယ် ကလေးဆန်ချက်..ကိုယ်တွေကိုပြန်ဆုံအောင်လုပ်ပေးတဲ့ကျေးဇူးတောင်မထောက်...

"ပျော်နေတာလား...''

ဘုကြည့်ကြည့်တော့ မျက်နှာငယ်လေးပြန်လုပ်ပြီး..ပြန်ထိုင်ရင်း..

"မဟုတ်ပါဘူး..နောင်ဘဝကူးတော့မကောင်းဘူးလား...အဲ့တာကြောင့်..''

"....''

"မဟုတ်ရင် jimin shiအဝတ်လဲနေတာတို့ အိမ်သာတက်တာတို့ ချောင်းကြည့်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..''

တွေးတက်လိုက်တာများ..သဝန်တိုစရာမရှိ သေပြီးသားလူကိုတောင်သဝန်တိုနေတယ်..

"ဟာ...မေ့နေတာ...ယုန်ပေါက်...V..Vရော...သတိရ..''

"ကိုကိုက ဘာမှမဖြစ်ဘူးလေ...''

ကိုယ်ကသာ စိုးရိမ်တကြီးမေးပေမဲ့ ယုန်ပေါက်ကတော့ အေးအေးဆေးဆေး ပြန်ဖြေလေရဲ့..

"ဟမ်....''

"Jimin shiကို ပို့ပေးတဲ့ပုံကလေ ဖေဖေက ကိုကို ကို မိတ်ကပ်လိမ်းပြီး ရိုက်ထားတာ...မေ့နေတာကလဲ အိပ်ဆေးတွေအများကြီးတိုက်ထားလို့...''

မမုန်းပါနဲ့လား💜(Completed )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora