Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çatı katının fotoğrafını şöyle bırakıyorum. Yatağın başındaki raflarda kar kürelerini hayal edersiniz siz asklarım sjskdjksjz <3
Şaşkın bi şekilde dikilmeyi bırakıp odanın duvarındaki raflarda duran kar kürelerine baktım. Ne kadar çok kar küresi vardı böyle. Onları alabilmek için yatağın üstüne çıkmam lazımdı. Çıktım ve raflara yaklaştım.Kar kürelerinden birisini elime aldım. Bunun aynısı bende de vardı. Yerine koyup bir başkasını daha aldım bunun aynısının da bende olmasıyla kaşlarımı çattım. Tesadüf müydü. Raflardaki bütün kar kürelerine göz gezdirdim. Ve bu kürelerin bendekilerle aynı olduğunu görmemle ikinci bi şok geçirdim. Bu tesadüf değildi.
En üstte küçük bir rafın üstünde tek başına duran kar küresine baktım. Ama bu Çakırın bana ilk aldığı ve benim düşürüp kırdığım hediyenin aynısıydı. Etrafıma bakmaya devam ettim. Yatağın kenarında iki tane saksı vardı. Tavanın yatağa gelen kısmı camdan oluşuyordu. Burası harikaydı. Yataktan indim ve kenardaki çalışma masasının yanına geldim. Üstündeki çerçeveyi aldım. Çakırla benim fotoğrafımdı. Bir kaldırıma oturmuşuz çakır bi elini benim omzuma atmış ve ikimizde büyük bir iştahla dondurmamızı yiyoruz. Gözlerim dolmuştu.Onu ne kadar çok özlediğimi fark ettim.Bi dakika ne. Ben ve Çakır! Bu fotoğraf burda ne arıyordu.
Parçalar artık yerine oturmaya başladı. Benim kar kürelerimin aynısının burada olması. Çakırın ilk hediyesinin aynısının burada olması bu fotoğraf. Ve çakırın benim çakır gözlüme benzemesi. Şuanki ev de Çakırın evi.
"Beni çok özlediğini biliyordum" arkamdan gelen Çakırın sesiyle irkildim. Yanıma geldi ve elindeki tepsiyi çalışma masasının üstüne koydu. Ben hala mal gibi çakıra bakıyordum. Ve bu çakırın o çakır olduğunu anlamamın tek bir yolu vardı. Doğum lekesi. Ama onu nasıl görecektim. Sırtındaydı çünkü. Küçükken havuza girerken görmüştüm.
"Nereye daldın böyle"
"Ben şey dalmışım"
"Onu anladık zaten"
"Arkanı dön" dedim bi anda. Lafımı ikilettirmeden arkasını döndü ve tişörtünü yukarıya doğru sıyırdı. Sırtındaki doğum lekesini görmemle gözlerim daha çok doldu.
"Evet ben çakır gözlün" dedi. Ve bana döndü. Hiç düşünmeden sıkıca boynuna sarıldım. Bi an afallasa da o da ellerini belime sardı. Gözyaşlarım pıt pıt yanaklarıma aktı. Çok özlemiştim. Ondan ayrıldığımda yüzümü avuçlarının içine aldı ve gözyaşımı sildi.
"Ağlamanı sevmiyorum"
"Ağlamamı sevmiyorsun" ikimiz se aynı anda demiştik. Küçükken bana hep bunu söylerdi.
