Aşka İntihar

EV

Uyandığımda aksam olmuştu. Yorganimdan sıyrılıp yatagimdan kalktım ve o anda kafama bişey dank etti. İntihara kalkismamla beraber ilaçları yutma sürecime kadar Barışla görüntülü çağrı yapmıştim. E şu an eminim beni gördüğü yerde öldürecek. Odadan çıkıp salona gittigim sırada annem ve ablam konuşuyordu.

"Anne Arya yine kendine bişey yapabilir. Biraz serbest bırakın şu kızı yapmayın böyle"

" Özellikle bu olaydan sonra ona izin verme konujsunda bende şüpheciyim"

Aslinda ablami seviyorum. Ama işini bizden önde tuttuğu zamanlar hariç. Bir hisimla salona daldım ve annemden telefonumu istedim. Çantasından çıkartip bana uzattı, telefonu alıp hızlı adımlarla odama çıktım ardından kapalı olan telefonumu hızla açtım.

Evimkzde wifi olduğu için hemen bağlandı. Telefon elimde yüzlerce kez titrediginde whatsapp, facebook mesajları ve bir sürü arama bildirimleriyle karşı karşıyaydim. İlk olarak baktığım mesaj tabiki Barışınkilerdi. Kısaca özetlemek gerekirse ağzımın içini bir kanalizasyona çevirecekti. Mesajlara daha sonra bakarım diyerek rehberden Barış ın numarasını bulup aramaya başladım. Birkaç kez bekleme sesinden sonra

"Arya?"

"Barış"

"Ulan gerizekalı senin ben varya.. off iyimisin? Ufak bir kıkırtinin ardından "Lanet olsun ki iyiyim" diyebilmistim.

"Bekle sen biraz daha düzel ben seni daha iyi yapıcam"

"Bekliyorumm" ikimizde gülüşüyorduk.

"Antremana giricem herbiseyim ben seni ariyicam görüşürüz" konuşmama fırsat vermeden telefonu kapattı.

Bir tek o iyi hissetiriyordu zaten. En iyi arkadaşlarimdan biri o biri Ahu diğeri ise Melisaydi. Fark ettiğim tek bir şey varsa oda onların yanında gerçekten mutlu olduğumdu.

Diğer mesajlara bakarken aralarında "♥Arya♥" adlı bir grup vardı ve gruptada siniftaki tayfa. Tek tek yazmak yerine bir grup açıp toplu bir şekilde "GEÇMİŞ OLSUN ARYA. SENİ SEVİYORUM" yazmışlardi. Tabi böyle anlamlı ve güzel şeyler beni mutlu eden bir diğer etkendi.

Ablam kapıyı tıklatıp odama geldi ve

"Tatlım yarın bir psikiyatrist ile randevun var. Hastahane doktoru bu randevunun senin için iyi olacağını ve zorunlu bir tedavi yöntemi olduğunu söyledi. Hatta randevuyu bizzat kendisi aldı"

"Tamam abla yarın giderim" şaşırmıştı. Birden afalladi . Aslında bu söylediğim şey karşısında bende şaşırmıştim. Çünkü ben hastahane ve doktorlardan nefret ederdim.

Ablamla yaptığımız kısa çaplı konuşmanın ardından kendimi tekrar uykunun sıcak kollarına bırakmıştim. Yarın zor bir gün olacaktı.