Aşka İntihar

EVLENMEDEN OLMAZ!!

Multimedya Aryanin arabası

Allahtan yatağın üzerine düşmüştüm. Bünyem zayıf oldugu icin çoğu şeyi kaldıramiyordum. Bu yüzden sürekli bayılıyordum. Kalktığımda evde hala kimse yoktu. Bornozumu çıkartıp iç çamaşırlarimi giyindikten sonra geceligimide üzerime geçirip odama gittim. Telefonumu bulup annemi aramaya başladım. Ama açmadı. Daha sonra sırasıyla babamı, ablamı,Barışı ve Ahuyu aramıştım ama hiç biri açmıyordu.

En sonunda Keremin numarasını buldugumda arayıp aramama konusunda kararsız kaldığım için telefonumu yatağa fırlatıp mutfağa indim. Bu apartman dairesinden taşınma kararımı sürdürüyordum.

Mutfakta kendime atıştirmalik birseyler bulup hazırladim. Tam oturmuş iştahla yerken telefinumun sesini duydum. Odama hızla çıkıp telefonu elime aldım. Arayan annemdi.

"Anne kaç kere aradım niye açmıyosun ya?"
"Hanımefendi ben anneniz değilim beni dinlermisiniz biraz?"
"Ne?"
"Anneniz ve babanız İstanbul İzmir mevkiinde bir kaza yapmışlar. Şu an annenizin olduğu ambulansın hemşiresiyim ben."
"Ne kazası ne İzmiri. Benim annem değildir o olamaz. Annemler sabah buradaydi İzmire gitmedi onlar gitmedi."

Sesim boğuk bi hal almış çaresizliğimi cümlemin sonunda iyice vurgulamama yol açmıştı. Boğazımda oluşan yumru yüzünden nefes alamıyordum. Gözyaşlarimin arasindan
"Hangi hastahane?" diye sorabilmiştim. Nefesim iyice kesikleşirken son çare camı açıp ciğerlerimi temiz havayla doldurabilmek için hızlı hızlı nefes alıp veriyordum. Nefes alışverişlerim düzgün bi hal aldıktan sonra üzerimdeki geceligi yirtar gibi çıkartip siyah jean pantolonumu ve lacivert baskısız t-shirtumu üstüme geçirip çantamı hazırlamaya başladım. Telefonumu bi kaç parça kıyafeti içine atıp annemlerin odasına geçtim. Evdeki paraları cüzdanıma tıkıp onuda çantama attım. Annem ve babam içinde bi kaç parça kıyafeti ayrı bi çantaya hazırlayıp aşağıya indim. Dolaptan montumu alıp ayakkabılarımida giyinip evden çıktım. Neyseki babamın bana doğum günü hediyesi olarak aldığı arabanın anahtarlarınin yerini biliyordum çantamdan anahtari çıkartıp arabayi açtım. Eşyaları bagaja atıp sürücü koltuğuna geçtim ve arabayi çalıştirip gazı kökledim.

Yolda bi benzincide durup arabaya yakıt aldıktan sonra tekrar yola koyuldum. Hastahane İzmirdeydi. Yani yolum uzundu. Uçağa binmediğim için kendime küfürler yağdırirken sonradan mantıklı birsey yaptığımi anladım. Küçük amcam İzmir de yaşıyordu. Her ne kadar bi sürü arabası olsada yinede bizim gibi bir aileye yetmiyordu. Yolda giderken hareketli şarkılar beni zinde tutuyordu. Bu yüzden hareketli parçalardan oluşan bi radyo kanalını açıp dinlemeye başladım. Sia elastic heart çalıyordu.

Zaten öğlen yola çıktığım için aksama orda olurdum. Yolda giderken biri otostop için elini kaldırmaktan ziyade resmen arabanın üstüne atlamıştı. Çarpmamak için sıktığım fren yüzünden az kalsın ben camdan uçuyordum. Arabadan bi hışımla inip çarpmak üzere olduğum kişiye bağırmaya başladım.

"Lan malmisin niye önüne bakmıyosun sorunlu. Ya çarpsaydım sana. Amk ne bok yiycektim ben. Bok yoluna gidicektin mal herif."

İçimde ne var ne yok kusamamis olsam bile bu kadarı bile yeterliydi. Çarpmak üzere olduğum adam birden gülme krizine girip kahkahalar atmaya başlamıştı. Lan ben buna küfür ettim diye sikmesin yolun ortasında beni. Korkudan adamın kafasını kaldırmasini beklerken o konuşmayi tercih etti.

"Senin ne kadar iyi bi sürücü olduğunu bilmeyen mı var karicim?"

"Kereeeeeemmmmmmm"

Öyle bi bağırmıstimki o bile korkmustu. Az önceki korkum yerini sinir ve eğlenme duygusuna bırakırken Keremin üstüne oturup